Dutch Coast Ultra Run by Night

Na in december de Westcoast Challenge gelopen te hebben had ik zin in een nieuw avontuur op strand. Mijn oog viel op de Dutch Coast Ultra Run by Night. Er waren 4 verschillende afstanden, 25-50-75-100 km. De start is altijd in Den Helder in tegenstelling tot de Westcoast Challenge, hier wordt altijd wind mee gelopen. Maar welke afstand ga ik nu lopen dacht ik. Waar is dan de finish voor die afstanden? De 25 was te weinig en de 100 te veel. Dan wordt het 50 of 75. De 75 eindigt in IJmuiden en de 50 in Castricum. Mijn auto wilde ik bij de finish achterlaten maar dan moest ik nog in Den Helder te zien komen. Met openbaar vervoer zou je ongeveer 2 uur onderweg zijn vanaf IJmuiden naar Den Helder en daar had ik geen trek in dus het werd de 50 km naar Castricum. Zondag na de Ruitenburg halve snel ingeschreven, dat kon nog net. Voor de 50 was er geen verzorging onderweg, je moest zelf 2 liter drinken meenemen, een verplichte hoofdlamp en € 50,- voor een taxi als je ergens mocht stranden. Ik had nog wel een hoofdlamp maar had liever mijn pet op mijn hoofd dus toch nog maar even naar de Decathlon voor een run light. Donderdagavond al mijn spullen alvast klaar gezet, camelback, repen, gelletjes, extra shirt (als je mocht stranden moest je toch wat hebben om het warm te houden) en extra handschoenen voor als ze weggewaaid waren. Er was onderweg verder ook helemaal niets zoals in december ervaren dus nam het allemaal mee.

Vrijdagavond mijn auto in Castricim neergezet bij strandtent De Deining waar we zouden finishen, toen nog een stukje lopen naar het station om vervolgens 50 min in de trein te zitten. De start was bij het hotel tegenover het station, dus dat was makkelijk. Ik was op tijd en had nog even tijd voor een bakkie. Aan tafel zat een Ier, hij vertelde dat hij voor de 100 km ging. De afgelopen periode had hij last gehad van zijn knie en zou onderweg kijken hoe het zou gaan anders zou hij eerder stoppen. Hij had veel lange afstanden gedaan in de Pyreneeën dus dit moest hem ook wel lukken. Nadat ik mij aangemeld had en mijn startnummer gekregen had was ik er helemaal klaar voor. Het zou de komende nacht 2 tot 4 graden zijn en windkracht 4 tot 5 zijn zuiden wind. Het was bijna 22:00 uur, klaar voor de start. Een startlijn was er niet, een klok, nee ook niet. Daar stonden we dan tussen het winkelend publiek, de hotelgasten en de jongelui die een avondje gingen stappen en een heerlijk biertje gingen halen.

137 idioten werden weggeschoten de nacht in, door de winkelstraat langs de boot naar Texel zo naar het strand. Het stukje het strand op was erg gevaarlijk, het was één groot zebrapad waarbij de witte banen vervangen waren door ijsbanen. Je zag er vele glibberen en glijden. Maar snel direct naar benden gelopen tussen de banen door en beneden over de basaltkeien mijn weg gezocht. Dan zitten we eindelijk op het strand, kilometer 6. Het is echt donker, ben blij met mijn runlight, hij geeft mij goed zicht. Het eerste deel van het strandparkoers is keihard van de kou die er nog in zit. Dan kan je nog beter op het asfalt lopen. Het eerste deel had je steeds nog wel anderen om je heen lopen. De een deed hem ook voor het eerst, voor de ander was dit de 5-6 of zelfs de 7^de keer. En altijd weer verhalen onderweg van wat men eerder meegemaakt had zoals de Spartathlon , de Eiger of de Trans Alpine Run. Na een kilometer of 10 op het strand gelopen te hebben was het inmiddels een lang gerekt lint van lopers met hun verlichting. Verder was het aardedonker. Af en toe kwam je nog iemand tegen.

Op het 25 km punt stond een klein tafeltje op strand met wat te eten en drinken. Bij de 27 km kreeg ik het zwaar, ik kon alleen maar denken waar is mijn bed, als die hier zou staan zou ik direct slapen. Er was hier ook verder helemaal niets, in de verste verte niet. Af en toe trok de wind aan en die versterkte dat gevoel alleen maar. De tweede helft van het strand zat er geen kou meer in het zand, het was steeds weer zoeken naar harde stukken om te lopen. Uiteindelijk bij kilometer 37 kwam ik er weer beter in te zitten. Het was nog ongeveer 8 km. De opgegeven afstand van 50 km is geen garantie, daar zou nog een afwijking in kunnen zitten. Mijn tempo was op dat moment ongeveer 7:15 en dacht na wat rekenwerk dat ik net binnen de 6 uur binnen zou kunnen komen met een kleine reserve. Daar wilde ik voor gaan. Af en toe kon weer aanhaken bij groepje en zo was ik ze weer kwijt ook. Het strand werd steeds smaller dat had ik in december niet zo ervaren. Er was blijkbaar veel strand weggeslagen de afgelopen tijd en men was bezig dit op te spuiten. Het laatste stuk was het strand maar 2 tot 3 meter breed en het tij was opkomend. Het was kiezen, het losse zand of het natte zand net op de waterlijn. Dan maar net op de waterlijn. In de verte zag ik veel verlichting en naar mijn klok te kijken dacht ik dat is de finish. Ondanks mijn klokkie denk je dat het dichterbij is maar de finish kwam tergend langzaam op mij af. Het laatste stuk wist ik mijn tempo vast te houden en uiteindelijk was ik binnen in 5:59:34 met 50,5km op mijn klok. Binnen brandde de openhaard, het was gezellig binnen en er was genoeg te eten en te drinken en had er inmiddels weer een medaille bij en was weer een ervaring rijker. Er waren er ook die op hun gemak zitten eten en drinken en zich vervolgens weer opmaakten voor de volgende 25 of 50 km. De laatste loper moesten hier voor 6 uur ‘s morgens passeren. Op de startlijst had ik Marlon zien staan die ik een lift aanbood naar Den Haag. Hij had nog een zeehond gespot op het strand. Uiteindelijk was ik om 7:30 thuis waarna ik eindelijk onder de douche kon en heerlijk kon gaan slapen.

René Verkade