Op zaterdagmorgen vertrokken er zeven mannen en vrouwen vol goede moed naar Harlingen. Te weten vijf lopers en twee toeschouwers. De lopers waren Martin, Ellen, Frans, Ron en Frans. De toeschouwers Monique en Julie.
Na ongeveer twee uur rijden kwamen we bij ons hotel aan. Even ingecheckt en daarna Harlingen gaan bekijken. De vrouwen hadden het al gauw gevonden en gingen dan ook iets leuks uitzoeken voor Julie. De mannen hadden het trouwens ook gauw gevonden namelijk de westmalle triples. Na de nodige achterover geslagen te hebben gingen we toch maar een lekker pizza eten. Na dat verorbert te hebben liepen we terug naar ons hotel, om nog wat te drinken en te biljarten. Na wat alarmerende smsjes van Terschelling ,over gelletjes en verschoven tijdstippen van de start, gingen we niet geheel gerust naar bed (Bedankt Jacqueline en Adrie). De wekker ging om zeven uur, want om negen uur moesten we de boot hebben. Allemaal gespannen gezichten, wat ons vandaag et wachten stond. Eenmaal op het eiland aangekomen werden we opgewacht door Adrie, voor haar gelletjes. Na wat gedold te hebben, naar een sporthal en zwembad voor te verkleden. Exact half één was het startschot van de hele marathon. Martin en mijn persoontje (Frans) hadden afgesproken om samen te lopen. Schema ongeveer vijf minuten de kilometer. Dit ging goed tot 26 kilometer. Toen moest Martin van de broek af. Ik ben toen hetzelfde tempo doorgelopen. Martin voelde zich daarna weer heerlijk want bij 36 kilometer was hij er weer bij. Toen we het strand afkwamen zeiden we tegen elkaar ‘Nog zes pleures kilometers en dan benne we binne’. We wisten nu dat we het gingen halen. Ondanks het toch wel stijf aanvoelen van de kuiten. De laatste kilometer, was genieten geblazen, met als uitschieter de rode loper. Moe maar voldaan kwamen we over de finish. Hierna heerlijk wezen douchen en op de anderen gewacht (Frans en Ron). Frans kwam net binnen de vier uur binnen. Op Ron moesten we wat langer wachten. Maar ook Ron heeft het binnen de tijd gehaald. Al werd hij bij de laatste 100 meter nog bijna omver getrokken door een dame waar de nasi goreng nog aan haar lippen zat. Rest mij nog te melden dat Ellen een super halve marathon liep! Al met al iedereen tevreden. Na nog een paar palmpjes gedronken te hebben, ging iedereen moe maar voldaan op de boot terug naar Harlingen. Frans Louter
