Omstreeks 1300 uur was ik nog steeds naarstig mijn Thof shirt aan het zoeken. Ik ben nog geen trotse eigenaar van het nieuwe haute couture Thof shirt. Echter mijn oude kon ik nergens meer vinden dus werd een neutraal shirt uit de kast getrokken. Met enige deceptie ging ik naar de markt.
Allereerst was een loop van ongeveer 1 kilometer voor de kleinere medemens. Ik liep met twee van mijn dochters (3 en 10 jaar oud) dit rondje. Het was hun eerste maal dat ze daadwerkelijk hardliepen en dan had de Binnenstadloop ook nog de primeur. Na enige instructies van de professioneel uitgedoste vader (niet te hard weggaan, loop je eigen race en dat soort geneuzel), trok de Burgemeester zijn pistool en loste het startschot. Keurig rond de 5 minuut 50 kwamen mijn dames binnen. Ze kregen een fles sportdrank en een leuke knijpkat zaklamp. Een dochter heeft al aangegeven NOOIT meer hard te lopen en de andere vindt het wel leuk. Enfin, we zullen zien of hier nieuwe Thoffers uit ontspruiten.
Om 1445 uur was de start van de ± 6 kilometer loop, of zoals op de website stond de Seniorenloop (ben ik al zo oud?). Ik zag Jan-Henk en Frans als “aanmoedigers” en voor de rest 3 Thof medelopers, waaronder Werner Korpershoek en Hans van der Veen. Voor de rest bestond het loperspact uit 97,4% AVW’ers. De Maaslandse Thof was, helaas, ondervertegenwoordigd in Maassluis.
De Binnenstadloop verliep over drie ronden. Ik dacht twee, dus dat viel als direct vies tegen. De loop had een hoog VVV-gehalte, want het liep langs de ‘mooiste en meest karakteristieke’ plekken van Maassluis en had een totale lengte van 5,75 kilometer (althans volgens mijn GPS). Het was goed georganiseerd. De burgemeester had de eer om ons weg te schieten. Na het voor mij onverwachte startschot, ik stond nog te babbelen, moesten we als eerste hindernis de Wip op rennen. Daarna over het Schanseiland en de havenkom rond. Bij de Zuiddijk knalden we richting Zuidvliet om langs de Noordvliet weer op de Markt te belanden. De eerste ronde verliep nog goed, rond de 8:55 had ik deze ronde beslecht.
Werner liep in gestrekte draf zo’n 100 meter voor mij en Hans achter mij. Ik had de underdog positie. Bij ronde twee begonnen mijn benen al vol te lopen, dus toch te hard gestart. Ik temperde mijn tempo. Toen voor de derde keer weer die Wip op. Het sloopte je: Wip op, keerpunten, tempo versnellingen. Het liep niet meer, het spookte in mijn hoofd dat dit wel eens “een dag met een trage voortgang” voor mij zou kunnen worden. Vooral op het keerpunt op de Zuiddijk had ik dat: je moet helemaal stilvallen om je door het hekje te wurmen en dan weer optrekken naar ± 12 kilometer per uur. Het sloopte mij. Het vervelende was dat Werner ogenschijnlijk met een ontspannen Keniaans tempo doorliep. Dat motiveerde mij weer!
Doordat ik achterblijvers inhaalde kon ik mijn tempo toch enigszins vasthouden. Werner liep nog steeds 100 meter voor mij, maar ondanks de aanmoedigen van Jan-Henk (“je zit hem op zijn hielen, pak hem!”) kon ik niet meer demarreren. Op de Noordvliet zette ik mijn eindsprint in, maar Werner ook zodat ik uiteindelijk nog verder achter hem eindigde dan de 100 meter. Op 26:50 rende ik onder het finishdoek door. De speaker (de wethouder Keijzer) riep nog “daar is Sandor Wols”, maar die woorden vielen in een zwart gat. Moe en dorstig was ik!
