Ik dacht altijd dat Matti actief was als redacteur voor Thof, maar hij pakt dat veel slimmer aan; hij regelt dat anderen schrijven. Daar was ik dus met open ogen ingelopen. Amsterdam, leuke marathon met de start in het Olympisch stadion, rondje Vondelpark, langs de Amstel, door de oude stad, weer een rondje Vondelpark en de finish uiteraard weer in het Olympisch stadion. Minder publiek dan in Rotterdam maar ik vind het een aardig parcours. Afgelopen jaar had ik er vrij serieus voor getraind, trainingsschema van het net gehaald, soms wel tot 5 keer in de week gelopen. De laatste week gerust maar toch al moe toen ik nog moest starten. Tot ruim 25 km op een schema van rond de 3.20 en de finish op 3.45. Op je wenkbrauwen loop je niet zo hard. Ik heb mijn les geleerd, te hard trainen voor een marathon is voor mij geen goed idee. Dit jaar dus maar anders aangepakt, rustig aan begonnen ergens medio juli, maar een paar keer een langere afstand gedaan en gewoon twee keer in week de Thof training en ook de laatste week nog wat kilometers pakken. En dat had ik beter niet kunnen doen; afgelopen donderdag in de Broekpolder op de terugweg van de atletiekbaan stapte ik in een gat in het pad en ging finaal door m’n enkel. Amsterdamned!! Dag marathon. Vrijdag gehinkt, veel ijs en arnica-zalf, zaterdag weer voorzichtig normaal gaan lopen en zondag toch maar afgereisd naar Amsterdam; misschien valt het wel mee als alles weer wat warm gelopen is en als het tegen valt dan heb ik in ieder geval m’n shirt opgehaald. Bovendien had ik afgesproken om samen met een collega te lopen. Het weer werkte mee; klein zonnetje, niet te veel wind en net boven de 10 graden. Omkleden in de sporthal, tas inleveren bij het leger dat hier wel goed op de spullen past en op het gemak naar de start. Geen stress dat je er al een uur moet staan om een redelijke plek te hebben. Iin het Olympisch start je op de atletiekbaan en kun je tot een paar minuten voor tijd nog buitenom de baan naar je eigen startvak toe. Toch wel een beetje gespannen want ik had nog niet durven proberen of hardlopen zou lukken. Voorzichtig starten, m’n goede been het werk laten doen, m’n manke poot zo netjes mogelijk wegzetten en vooral het gedrang mijden. Dat viel gelukkig mee, na een paar kilometer deden alleen grotere oneffenheden in de weg nog zeer en durfde ik ook weer hier en daar een stoep mee te pakken om in te halen. Onder het motto  “elke kilometer die je gehad hebt hoef je niet meer”, hielden we een redelijk tempo aan van iets onder de 5 minuten per kilometer. Tot zo rond de 30 kilometer ging dat aardig vlak, maar net als meestal stond daar de man met de hamer en liep m’n tijd vervelend snel op en m’n snelheid vervelend snel terug. Opmerkelijk was dat m’n goede been het hardste protesteerde, blijkbaar toch onbewust meer blijven belasten dan het andere. De rest van het verhaal is bij de meesten die af en toe een marathon lopen wel bekend. Proberen om op gang te blijven, eerst een beetje langer wandelen bij de drinkpost en nog maar een bekertje nemen want dat moet je uiteraard ook wandelend leegmaken, nog eens ergens een spons aanpakken, dan na een paar kilometer toch ook maar even stappen want je hele lijf protesteert en “mind over body” klinkt leuk maar ook dat heeft grenzen. Op een gegeven moment stop je ook met rekenen of je net nog wel of niet op 3.35 of een ander mooi rond getal uit kunt komen en als je later thuis de statistieken ziet (zo gaat dat bij mij meestal) dan blijkt dat je met moeite vanaf km 40 tot aan de streep nog een tempo van maximaal 9 of 10 km haalde. Maar het blijft leuk. De komende winter een beetje door blijven lopen dan moet Rotterdam ook wel weer lukken. Want stiekem heb ik toch uitgerekend dat een tijd van 3.47 op anderhalf been op ongeveer 3.20 uit moet komen op twee benen. Maar ja, de realiteit in ongetwijfeld anders. Ik zou nog wat sneller zijn vertrokken, nog eerder de man met de hamer ontmoet hebben en waarschijnlijk ook rond 3.45 zijn uitgekomen. Rest mij nog om alle Thoffers die in Istanbul gaan lopen veel succes te wensen. Ik weet niet of het waar is, maar ik heb gehoord dat het parcours daar een kruising is van een heuveltraining en een strandtraining en dat het nog warm is ook. Geef mij maar Amsterdam.

Kees