Thof in Istanbul, Een impressie vanuit de race door Thuur ènnn . . . . ♪♪ kakka-lie- kakka-lie kakka-lie ♪♪ “Jeminee Sal, dat is een Grieks liedje wat hoort bij de Sirtaki dans. We zijn nu in Istanbul en dat ligt toch echt in Turkije, hou alsjeblieft je kop nou toch een keer”. Lekker zeg, de hele marathon dat lied in mijn kop. En dan is 42 kilometer echt een takke stuk hoor. Niet meer aan denken, denk aan wat anders, denk aan Haile, Haile Gebreselassie wat onwijs dat we die ontmoet hebben. Of denk aan Frons, die mag een week niet praten nie en niet belle nie. Oh man wat zou dat een zegen zijn en wat zouden mijn lachspieren dan lekker tot rust komen. Nee ik probeer aan Ronald te deken, de ongelofelijke pechvogel, ik zag hem net bij Jacqueline op 20 km uitstappen. Het helpt niet shit shit en het regent ook nog eens onafgebroken . . . . Denk dan aan Rob die de Griekse bazar leeg koopt of aan Woutert. Die was toch geblesseerd, hoe kan hij dan naast me als een bulldozer door de plassen stampen. Heee het is opgehouden met gewoon regenen, er vallen nu volle emmers water naar beneden in plaats van druppels. Kolére wat een water, ik lijk de man van Atlantis wel. Ja hoor daar gaat Marlo, die is alweer op de terugweg. Whaaat daar zie ik Carola ook al die moet haar schoenen ingeruild hebben voor zwemvliezen dat kan niet anders. Sjonge jonge wat een water . . . . We halen iedereen in Wout, zie je dat? Maar is het niet een beetje gênant dat jij er rechts en ik links voorbij knal. Héé daar ligt een boot, zullen we de rest roeien Wout? Nog even gas geven, Dennis inhalen (wat niet is gelukt) en dat bergopwaarts tegen de vloedgolven in finishen. Yesssss… gehaald in 3.41 uur. Waanzinnig en nu eerst naar Angeli voor drie natte klapzoenen voor haar PR. Klasse.

Ja een kleine impressie van 4 dagen Istanbul!! Vier dagen naar Istanbul met 14 thoffers waaronder onze reisleider Wout, die echt overal aan gedacht heeft! Veel verrassingen in petto, met als hoogtepunt op de foto met de wereldkampioen op de marathon Haile gebrselassie!! Een marathon met wat verfrissing onderweg in de vorm van een "buitje"van een uur of 4!! Onverwacht een nachtje extra in ons hotel, ja ook dat heeft Wout voor ons geregeld, Na 42 km. ben je toch best wel moe! Maar vooral hèèèèl veel gelachen, gedanst, ook een beetje gedronken. Er zijn geen agenda's getrokken!!, En niet te vergeten ook nog een stukkie gelopen!!! Kortom wederom een super gezellig marathonweekend, deze keer in het "warme"Turkije Dinie

 "Istanbul", een fantastische, enorme stad. "Het weer", regen, regen, en...nog veel meer regen. "De marathon", Zwaar, nat, en lang! "De finish", Stijl omhoog, maar zóóóó gaaf. "Reisleider Wout", had dit allemaal héél goed geregeld!!!

Angeli.

Deze reis werd het duidelijk dat de Turken erg bang zijn voor de Italiaanse Maffia. Op het vliegveld in Istanbul stond iedereen met 10 euro klaar om de visum te betalen, maar Salvatore had vrije doortocht en kreeg het biljet terug zodra men zijn Italiaanse pasport zag. Deze marathon leek op een waterfestijn. 42 km stampen door een hoge laag water. Dus kan deze marathon de geschiedenis in als marathonpolo. Het was fantastisch,

Kakalikakalo Sal.

Een najaarsmarathon in oktober Istanbul, dat is wel lekker. Volgens de statistieken van de afgelopen 100 jaar is het dan redelijk droog met een aangenaam temperatuurtje van zo`n 16 graden. Maar dat er zondag zoveel regen viel dat er voor Hollandse begrippen er direct een dijkbewaking zou worden afgeroepen had niemand voor mogelijk gehouden de fruittenten aan de kant van de weg hadden beter snorkels kunnen geven. Thuur en ik begonnen aan deze marathon waarvan we van tevoren niet wisten of we hem wel uit konden lopen door allerlei omstandigheden maar dat dit toch lukte en wel in 3.41.36.uur was voor ons een prestatie van wereldniveau, en hebben dit op gepaste wijze gevierd. Na de rotterdammarathon in 2006 in de enorme hitte en nu dus een enorme regenmarathon. Wat is de volgende extreme marathon, Min 20 Graden ???

Groet, Wout

Het was écht een hele aparte gewaarwording na 30 km met je enkels in het water door de lokroep van de Imam aangemoedigd te worden. Het zig-zaggen om de vele plassen was een kunst apart. Alleen de stoep of omlopen bracht soms redding! De marathon in Turkije was er ééntje van de ongebruikte sponsen,de finish berg op tegen de stroom in en het zoeken naar bus 10. Zelden zal de bekroning in de vorm van een medaille en een lekker biertje zo verdiend zijn als die van de Istanbulmarathon 2008. De 42 km waren extreem,de groep was gezellig.Dat maakt bij elkaar extreem gezellig!!!

Groeten van Matti

Het was weer zoals ik al had verwacht helemaal te gek. Ik heb zelfs ook nog een beetje cultuur gesnoven. De Blauwe Moskee, de Aya Sophia kerk en nog een beetje van dat soort spul. Heel mooi allemaal en zelfs de mensen daar waren aardig, op een lastige restaurant manager na dan. De marathon was iets zwaarder dan verwacht en ik heb wederom niet kunnen waarmaken waar ik op gehoopt had, toch maar iets meer trainen dan. In het begin probeerde ik nog mijn schoenen droog te houden dmv slalommen langs de plassen maar dat had ik ook al snel opgegeven. Wat ik het leukst vond aan de marathon was dat klokslag 12 uur de moskeen begonnen aan hun dagelijks gebed en dat ik toen net langs een grote moskee liep. Het leek net af Allah mij erop wees dat het buiten regent en dat ik beter in de moskee kon gaan zitten om te bidden. Iedereen heel erg bedankt voor de mooie dagen en ik ben benieuwd waar we de volgende keer heen gaan. Mijn schoenen zijn nog steeds zeiknat, ik denk niet dat ik ze ooit nog droog krijg.

Moskeen, hamams, kebab en ‘gejengel’ uit iedere minaret Met Allahoe Akbar (Allah is de grootste) stonden we op en gingen we mee naar bed 100.000 kleine straatjes, we raakten er compleet van in de war Om maar te zwijgen van de 6.000 shops in de Grand Bazaar De waterpijp kwam er niet aan de pas Wel een echte barbier, de Bosporus en dus niet de ramblas De marathon, dat was een bekroning voor velen Ondanks de regen was de overwinningsroes om te strelen Oh Istanbul, omringd door de Zwarte Zee en de Zee van Maramara We hebben alles gezien, behalve de Hagia Sophia Gr. Jacq.

Wat mij bij gebleven is dat het een THOFFE groep was Dat Frans L ontzettend hard kan lachen en praten tegelijk Dat Wout en Thuur iedereen voor de gek hielden en wij daar steeds weer intrappen. Dat Dinie ontzettend hardloopt voor een oma Dat Angeli nog veel harder loopt en nog geen oma is. Dat Salli in Istanbul geen visum nodig had, raar he. Dat Marlo wel overdreven gecontroleerd werd bij de douane. Dat Dennis wel een hele goede fyshio is en blijft,volgens Wout. Dat ze in het hotel dachten dat Carola een Russin was zo hard liep ze. Dat Rob zijn pin-pas werd ingeslikt werd en toch zoals wij Rob kennen lekker rustig bleef. Dat Ronald wel erg veel pech had en toch lekker bij de groep bleef klasse . Dat Matti beter kan dansen dat hij hard loopt. Dat Jaqueline ondanks dat Wout zijn foto toestel niet water dicht was wel erge mooie onderwater foto,s maakt. En tot slotte het echt heel hard kan regenen in istanbul.

Gr Jan-Willem.

Istanbul, Mijn internationale debut op de marathon was er een om niet snel te vergeten. over de organisatie kan ik kort zijn. perfect geregeld. alles verliep soepel, de reis, het hotel, haille, het eten. de marathon, eentje om nooit te vergeten. 42km zwemmen, soms berg op. ongelooflijk! het gezelschap, heerlijk om met deze groep mensen mee te mogen op zo'n reis. het was gaaf,

Dennis

Istanbul Een najaarsmarathon waar het nog lekker weer is….. Istanbul… NOT!! Heb nog nooit zoveel water gezien. Regen, veel regen, bij de drankpost: water, bij de finish: water, in the hamam: water…. Overal water! Gelukkig was Haile ons zonnetje, wat was dat lachen. Thof & Haile… werden gefotografeerd, alsof het wereldnieuws was. Wout was een klasse guide (lees geit) en heeft aan alles gedacht! Het is hem zelfs gelukt om op de laatste dag de terugvlucht van 5u (‘s ochtends!) naar 12u te verplaatsen. Het was een superweekend en iedereen was fantastisch! Op naar de volgende internationale marathon!!

Carola

Istanbul Wat heb ik onwijs genoten van deze paar dagen in Turkije. Het jaarlijkse stukje appeltaart van Rob en Carola. De gang naar het toilet van Ronald. Het afdingen van Arthur. En het geklaag van Wout, van het word hem niet. Alsmede het italiaanse gebrabbel van Sal. De humor van Jan-Willem. De wereld prestatie van Angeli. Van het geouwe hoer over Sparta van Mattie Van de bruine tint van Marlo, er was namelijk geen ene neger te zien in Istanbul.. Van de geconcentreerde blik van dennis. De ontspannen manier van benaderen van Dinie en last but not least van de aanmoedigingen tijdens de marathon van Jacqueline. Al met al jongens en meiden uit de grond van mijn hart DANK JE WEL VOOR DE GEZELLIGHJEID

Groetjes FRANS