De eerste heuvel komt in zicht en de groep heeft daar geen enkele moeite mee. Dit is een goed teken, geen vuurrode gezichten, geen blessures en praatjes voldoende dus er is zuurstof over in het lichaam.
Na deze inspanning even ontspannen bovenop de top en snel weer verder want het waait daar altijd volop. De volgende trip is de helling met de trap, helaas is deze trap volledig verdwenen maar als volleerde berggeiten gaan de sporters voluit omhoog en ook dit is gepareerd.
Daarna twee rondjes met een ietwat mindere steile helling en wederom het herstel. Zo wordt er 80 minuten getraind en haasten ons na de cooling-down snel de kantine in waar een heerlijk kopje koffie/thee en chocolademelk wordt geconsumeerd. Gonnie kent een bakker die wel heel lekkere cake op het recept heeft staan en we hebben collectief besloten dat dit voortaan het ontbijt gaat worden.
Gelukkig is iedereen heel gebleven en gaan we op naar de volgende etappe,
Bedankt namens Frans Roel René.