en de nodige vele caloriebommetjes in de vorm van (ijzer)koekjes, gevulde speculaas, hartige taarten, roomhorentjes en lunches na afloop van elke zondagtraining, waren wij er allemaal klaar om deze tocht weer tot een goed einde te brengen.
Het ultieme doel om voor de halve marathon enige kilootjes kwijt te raken door de intensieve voorbereiding was in ieder geval volledig mislukt.
Vanaf de sporthal in Maasland gingen wij met een groep van ongeveer 15 mannen en vrouwen in colonne op weg naar Linschoten. Het was schitterend loopweer, niet te warm, niet te koud en droog. In Linschoten aangekomen, namen de spanningen bij onze ½ marathon-debudanten (Jolanda, Eline en Roland) behoorlijk toe.
Afgesproken was dat ik met de debutanten zou meelopen als “tempobeul”. Tijdens de warming-up was ik ze regelmatig kwijt, de dames zaten meer op het toilet en Roland gaf de voorkeur aan een geheel eigen programma. Om 13.15 begaven wij ons naar de start. Het gaat nu toch werkelijk beginnen. De intensieve voorbereidingen van een drietal maanden moesten nu hun vruchten gaan afwerpen. Wij stonden helemaal achteraan.
Om precies 13.30 klonk het startschot en de meute kwam in beweging. De meesteThoffers waren al heel snel uit het zicht verdwenen. Onze vooraf besproken tactiek (tempo: 9.5 – 9.7 km/h) werd direct uitgevoerd. Deze tactiek had al vrij snel tot gevolg dat wij direct voor de bezemwagen liepen. Maar daar werd zeker niet om getreurd, ook niet om de zeer bemoedigende opmerkingen van de, overigens weinige, toeschouwers in de trant van “ kom op, jongens, het is nog maar 20 km, jullie kunnen het”.
Al vrij snel liepen we in een groepje met een aantal Thoffers, de debutantjes, Jeroen, Gonny, Gerry, ik en een aantal “vreemdelingen” die ons tempo bijzonder aantrekkelijk vonden. Na een “tour” te hebben gemaakt door de straten van Linschoten, werd de weg ingezet naar Oudewater. Het ging lekker, het tempo zat er goed in.
Als een duveltje uit een doosje verscheen telkens Rene die op zijn fiets de halve van Linschoten probeerde te halen. Rene gaf nog wat aanwijzingen en aanmoedigingen, maakte wat foto’s en was weer verdwenen. Goedgemutst arriveerden wij in Oudewater, iedereen nog vrij fris (aan de gezichten te zien!!). Roland werd helemaal blij toen hij in Oudewater werd geconfronteerd met een drietal supporters (familie, denk ik) die ons toejuichten en vervolgens nog heel veel succes toewensten voor de volgende loodzware 11 km. De weinige toeschouwers in Oudewater wensten ons hetzelfde toe. Ook een opmerking van een van hen werd gehoord door de groep: “ Is dit nu het laatste groepje?
Na 1.03 passeerde wij als groep de 10 km passage in Oudewater. Het gaat fantastisch. Nu op weg naar Montfoort. Wederom dezelfde entourage als de route van Linschoten naar Oudewater, eenzaam en langs het water.
Na ongeveer 11 km liepen Jeroen, Gonny en Gerry bij ons vandaan, gingen een iets hoger tempo lopen en ik besloot, na een blik te hebben geworpen op de gezichten van Jolanda, Eline en Roland, niet te volgen en gewoon ons eigen tempo te blijven lopen.
Na ongeveer 15 km kwamen andere lopers uit de categorie “hardlopers zijn doodlopers” in zicht van onze groep. Wij liepen nog steeds het tempo van 9.5 – 9.7 km/h. Ik heb veel respect voor Jolanda, Eline en Roland die hun eerste halve marathon lopen en het zo fantastisch doen.
Na ongeveer 17 km gingen de vele caloriebommetjes na afloop van de zondagtrainingen toch hun tol eisen. Het gaat niet meer zo lekker. De gezichten werden krampachtiger, de lichamen zakten in. Voor Montfoort kwam de reddende engel in de persoon van Rene weer op zijn fiets langszij en sprak bemoedigende woorden. Gaf aanwijzingen. Etc. Na Montfoort richting Linschoten kwamen de echt moeilijke momenten. Het tempo ging naar beneden. Het te lopen traject nodigde nu ook niet bepaald uit tot een jubelstemming. Wat een eindeloos en saai stuk was dit zeg. Maar goed, het was het laatste stuk. Reden te meer om nog eenmaal de ruggen te rechten en te herpakken. Rene kwam weer langszij en gaf wederom zeer waardevolle aanwijzingen. Windje tegen, mannen voorop, compact lopen en elkaar in elk opzicht steunen met bemoedigende woorden.
Het tempo ging weer omhoog naar 9.5 – 9.6 km/h. Dit was toch weer klasse. Met dit tempo gingen wij als groep steeds meer mensen inhalen, wat ook weer een “kick” gaf. Zo naderde wij, als een vier-eenheid, Linschoten. Eindelijk kwam de sporthal in zicht, maar helaas dit was nog niet de finish. Nog 400 meter. Bij de sporthal stonden alle THOFFERS, die al lang en breed gefinished en gedouched waren, ons op te wachten en een staande ovatie werd ons deel. Weer genoeg energie voor de laatste 400 meter en nog een kuitenbeitertje. Wij kwamen als groep over de meet. Het zit erop. Applaus van Jeroen, Gonny en Gerry die ons bij de finish stonden op te wachten. Vermoeide, maar intens gelukkige gezichten van de ½ marathon-debutanten. Tijd: 2.12.13. Klasse, een geweldige prestatie. In de sporthal werd een champagne fles ontkurkt en geproost op het succes. De door Eline meegebrachte pannenkoeken ( we kunnen het niet laten!!) werden wederom met veel smaak verorbert.
Hartelijk dank aan onze trainers Rene, Frans en Roel voor de zeer goede voorbereiding op deze halve marathon namens alle Thoffers (waaronder de debutanten en degenen die een PR hebben gelopen) 