20 augustus was het dan zover! De triathlon van Binnenmaas.....

Ooit 14 jaar geleden, om precies te zijn op 23 augustus 1997 was dit mijn allereerste triathlon, samen met Heidi en Nico (en nog wat niet thoffers) gingen we toen het triathlon avontuur aan. Ik had geen flauw benul wat me te wachten stond. We hadden niet specifiek getraind, we hadden toen nog geen aerodynamische triathlon pakjes, neopreen wetsuits, lichtgewicht frame fietsen met vering en ligstuur en kliksysteem, energie opwekkende gelletjes, greepers in je schoenen, GPS systemen.....nee, ik had een fiets waarvan mijn man nog net het mandje voorop en de bagagedrager achterop had afgehaald, het badpak werd nog gewoon gewisseld voor de fietsbroek (die ik toen ook nog achterste voren aandeed) en met dezelfde schoenen liep en fietste je en op de fiets at ik onderweg een lekkere stroopkoek van de bakker!

Maar de tijden zijn veranderd.....14 jaar later ging ik met een aantal Thoffers op weg als een “ervaren” triathleet met een nieuwe racefiets met kliksysteem, greepers, gelletje, wetsuit en uren training in de armen en benen. Want het kost me een partij geld en vooral tijd deze sport! Minstens 2 keer per week zwemmen, 2 keer per week fietsen en 2 keer lopen.....en heel veel spullen om alles (vooral de wissels) maar zo gladjes mogelijk te laten verlopen.

Een aantal Thoffers: Hans Vermeer, Freek Wierda, Petra Sluijter en ook Monique en Peter Spoelstra deden de achtste triathlon en Nico Haring en Ineke Halve de kwart.

Soms heb je zo’n dag dat alles klopt: het was prachtig weer, goed gezelschap, fantastische supporters, geen lekke band, prima georganiseerde wedstrijd, redelijke wind, goed geslapen en gegeten en dan loont alle arbeid zich.

Terwijl ik nietsvermoedend na de wedstrijd met Petra al onder de douche stond (ik moest namelijk weer gelijk weg en wilde toch nog even naar Nico en Ien kijken) hoorde ik buiten Hans en Freek mijn naam schreeuwen.....Ik moest direct komen!! Het bleek dat ik 3e dame 40 plus geworden was!!

Nadat ik snel naar buiten was gelopen, was de prijsuitreiking alweer voorbij en was mijn bekertje alweer stilletjes op de tafel achter het podium verdwenen...gelukkig mocht ik hem toch nog meenemen! Wat een geweldige verrassing!

De feestvreugde werd nog groter toen ik ‘s middags hoorde dat ook Ineke 3e dame 40+ op de kwart was geworden! Proficiat! Gelukkig heeft zij wel op het podium gestaan!

Zo zie je maar weer.....de ouderdom komt niet alleen maar met gebreken maar ook met prijzen!

Trudy