In het trainingsschema ter voorbereiding van de hele marathon op Terschelling, stond er voor vandaag een halve marathon op de agenda. Na kort speurwerk op internet kwam ik al snel op de Halve van Katwijk terecht. Aangezien het parcours over schelpenpaden, duinen en zand zou gaan leek het mij de perfecte voorbereiding op de Berenloop. De informatievoorziening op de site was summier, maar ach, hoe zwaar kan het zijn???

Mijn 'Berenloop-trainingsmaatje' Petra Sluijter was ook heel enthousiast over deze loop en vergezelde mij naar Katwijk. In de auto hadden we alvast onze streeftijd besproken.

Tijdens het omkleedmomentje, plasmomentje in een dixie en een stukje warmlopen, viel het ons op dat er wel heel veel van die cracks rondliepen (voor de beeldvorming: mannen met woeste lange kapsels met een haarbandje. Slanke, afgetrainde lijven, mannen met baarden, grote gespierde donkere mannen, waterrugzakken en van die trailschoenen. De hoeveelheid vrouwen was niet groot.

Vlak voor de start had ik ietsjepietsje last van zenuwen. Zou het goed gaan? Zou het lukken om mijn PR te lopen? (de oude stond op 2:02)

Bij de start werd omgeroepen dat deze loop bekend staat als de zwaarste halve marathon van Nederland.....

PARDON?...... Wat zegt die meneer nu?........ Wist ik hiervan?......

Uhm.... op de site had ik achteraf wel gelezen dat dit de 'zwaarste van Nederland' is, maar daar had ik gemakshalve overheen gelezen en niet opgeslagen in mijn grijze massa. ;-)

De zenuwen namen nu ietsje-pietsje meer toe. Is het tempo van 5:30 de km haalbaar? Niet aan denken en genieten van het lopen.

Dat genieten heb ik gedaan! Wat was dit mooi zeg. Als je geen zin hebt om volgend jaar deel te nemen aan de halve van Katwijk raad ik je aan om nu te stoppen met lezen. Wellicht loopt het water je in de mond tijdens het lezen en sta je volgend jaar in het startvak. Let op, komt ie (je bent gewaarschuwd):

De eerste km begint verhard en gaat over de Boulevard vals plat omhoog. Daarna volgen wat kilometers schelpenpad door de duinen. Deze eerste kilometers gaan nog vrij vlak maar daar komt al snel verandering in. Nadat de 5 km lopers en later 10 km lopers naar rechts gaan en wij naar links wordt het rustig op het parcours en heb ik alle tijd en ruimte om deze omgeving in me op te nemen: Duinen op en af terwijl de schelpen onder mijn schoenen knisperen. De bewolkte hemel, zilte luchten, overvliegende meeuwen en de prachtige duinen maken deze wedstrijd tot een waar feestje. Voor ik het weet loop ik via een smal pad het bos in en snuif de heerlijke bosluchten op. De hoogteverschillen worden groter en hier en daar moeten de kuilen en boomstronken ontweken worden. Na dit bos volgt wederom een schelpenpad door de duinen. Het pad gaat nog steiler over de duinen en kronkelt langs vennetjes. Af en toe worden de schelpen afgewisseld door korte stukjes rul zand. Ik kom nauwelijks toeschouwers tegen, waardoor ik in alle rust kan genieten van het uitzicht. Mijn benen voelen na al die duinen op en af zwaar aan, maar wat is dat lekker. Vanaf de 15e kilometer gaat de route langs de kustlijn waar de woeste golven me aanmoedigen. Het zand is prima en de wind in mijn rug waardoor het niet te zwaar is. De finish is in zicht en na een bocht om de strandtentjes heen druk ik na 21,1 km mijn horloge op stop... 1:58! Petra komt na 2:11 uur ook dolgelukkig over de finish en het eerste wat we tegen elkaar zeggen: Wat was dit mooi

Wauw, wat een fantastische loop is dit. Van het begin tot het einde genieten van de prachtige natuur om me heen en tegelijkertijd mijn PR lopen. Ik zeg: volgend jaar met zijn allen naar Katwijk!