Eind vorig jaar ontstond het idee om de marathon van Mallorca te gaan lopen. Zo vlogen we donderdag met z’n vieren ineens voor een paar dagen naar Mallorca. Amy en Chantal zouden daarnaast de 10km lopen en Jeffrey (zoon van Robert v.d. Meer) vulde het kwartet aan.
Over de dagen voor de marathon kan ik heel kort zijn, dat was relaxen aan het strand en erg gezellig. Wel viel al op dat de warme temperaturen (26 á 28 graden) al voor het middaguur gehaald werden.

Vrijdag zijn we naar Palma de Mallorca (stad) gegaan voor het ophalen van de startnummers. Daar bleek e.e.a. al goed georganiseerd. Ondanks de drukte hadden we vrij snel onze tas met startnummer en overbodige flyers. Vanaf dat moment zagen we de tas en het wedstrijdshirt dan ook veel opduiken. Je merkte aan alles dat het eiland in de ban was van de marathon, althans in ieder geval genoeg bezoekers van het eiland. Maar ook toen we in het hotel vroegen of we vanwege de marathon iets eerder konden ontbijten bleek dat dit allang geregeld was en er voor alle gasten een vroeg en aangepast ontbijt werd geserveerd.
Het werd vroeg opstaan, want de start was om 09.00 uur en de taxi besteld om 07.45 uur. Als één van de velen zaten we dus om 07.00 uur aan de pannenkoeken en bananen.

Bij de startlocatie aangekomen waren het de vertrouwde beelden, alleen dan onder de palmbomen en in het kielzog van een mooie grote Spaanse kathedraal. Een laatste keer naar de wc en toen Amy en Chantal nog even succes gewenst.
Op mijn startnummer stond ‘startvak A’. Geen idee waarom, maar wel prettig. De laatste dagen was al opgevallen dat er veel Duitsers aanwezig waren. De marathon was gesponsord door TUI; een Duitse organisatie. Zo stond ik dus in startvak A tussen allemaal Duitsers. Nu spreek ik no Duits en keine Spaans, dus hield ik rekening met een eenzame race.

Mijn plan was te starten op 5:20 om er bij 30km beter aan toe te zijn dan met de Westlandmarathon. Toen kreeg ik kramp in beide kuiten en heb ik heel wat stukken moeten wandelen. Het lukte goed dit tempo vast te houden, ook al kent de marathon in Mallorca nog wel wat hoogteverschillen. Iedere 3 km een verzorgingspost; om de 3 water en de andere 3 sportdrank en fruit. Daar kwam bij dat het uitgedeelde water in een afgesloten fles zat die dus niet direct op hoefde, maar ook een stuk bewaard kon blijven. Ideaal!
Bij 19 km stonden Amy, Chantal en Jeffrey langs de route en ontving ik nog een reep en een gel. Heerlijk! En ik voelde me nog prima.

De kilometerbordjes bleven komen en wat haalde ik eigenlijk veel mensen in. (Volgens de tussenmetingen heb ik 124 mensen ingehaald sinds de 30 km en in totaal 268 sinds de 10 km.)
Inmiddels hadden we de haven, binnenstad, kasteelmuur en boulevard gezien. Via een afgezette parallelweg van de snelweg liepen we naar Can Pastilla en vanuit daar 12km boulevard naar de finish. Heb ik al genoemd dat er werkelijk overal mensen langs de route stonden? Neveldouches, bands en dames in Braziliaanse carnavalskleding. Aanmoedigen gebeurde vanwege een startnummer met naam met ‘Come on Edwin’ en ‘Vamos Edwien’. En hier en daar toch ook een Nederlander. Langs de lijn en tussen de deelnemers. Toch nog wat korte woordjes gewisseld met landgenoten.
En daar was dan de finish. Inmiddels kon ik niet meer, maar Chantal liep het laatste stuk mee en vertelde me dat ik er echt bijna was. Lachen naar de fotograaf lukte niet meer. Met een zware medaille om m’n nek lag ik even later in het grasveld bij te komen. Dat was nummer drie! En dit keer zoals het moet verlopen. Ondanks de hoogteverschillen en hoge temperatuur. Helemaal leeg gelopen, maar wel pas de laatste paar kilometers aan het halen van de finish gedacht. Zeer tevreden zijn we het alcoholvrije biertje gaan halen wat voor alle deelnemers klaarstond.

Eindtijd: 03:49:05. Uiteindelijk is m’n gemiddelde volgens de officiële meting 5:36, maar dat komt ook doordat mijn horloge 42,79km aangeeft en bij die afstand hoort toch echt een gemiddelde van 5:21. Haha.

De dames liepen 1:08:46 en 1:09:30 op de 10km. Voor hun ook geen pr of supertijd, maar net zo goed een hele ervaring en knappe prestatie.

Nu de spierpijn kwijtraken en weer even rustig opbouwen.

Edwin van Kersbergen