Twee jaar geleden was ik naar Texel geweest om Rob en Angeli aan te moedigen met de 60 van Texel. Wat een afstand is dat dacht ik toen, zou ik dat ook ooit kunnen. Ik heb zelf net mijn eerste marathon (Rotterdam) gedaan en heb ruim 10km gewandeld omdat mij knie niet wilde. Inmiddels 2 jaar verder en van het voorjaar een aantal trailruns gedaan door het hele land heen, en regelmatig strandtrainingen gedaan.

Menig kalender hield ik bij of er nog leuke lopen georganiseerd werden, tot mijn oog viel op de Ultra Marathon Monschau. Mooi gebied, hoogtemeters waar ik mee bekend was, alleen de afstand was anders namelijk 56 km.

Het was zou over 2 weken zijn, ik vond dat ik genoeg kilometers en uren in de benen had en besloot hier voor te gaan. Inschrijven kon niet meer, dus dan via de nainschrijving. Het was in de vakantie periode en besloot om mijn tentje na 20 jaar maar eens van zolder te halen en er een week te gaan kamperen. Op donderdag kwam ik aan op de camping, ze hadden nog net een plekje over. Omdat deze camping gekoppeld was aan de Monschau Marathon zou het druk worden dit weekend. Een lekker plekje in de volle zon direct naast het zwembad voor de verkoeling.

Er stond een lijst met inschrijvers op de site en zag Leo Boekestijn uit De Lier er bij staan. Die heb ik vrijdagavond op de andere camping opgezocht. Hij was nog aan het puzzelen met de stokken van de voortent. Samen hebben we het voor elkaar gekregen zodat deze uiteindelijk toch stond en konden we aan een lekker duits biertje. Zaterdag om 16:00 uur ging de nainschrijving open en kon niet wachten om een startbewijs te krijgen. Ik kwam er nog enkele bekenden tegen o.a. de rennende postbode die ik een week geleden in Vinkeveen ontmoet had. Zoveel marathons als hij op zijn naam had staan was ik niet van plan. Zondagmorgen, de start is om 06:05, vroeg het bed uit dus. Alles had ik klaar liggen zodat ik in het donker alles zo kon pakken, en de koffie had ik klaar gezet. De start was op nog geen 2 km ( en een paar klimmetjes) van de camping in het plaatsje Konzen en ging daar op mijn fiets naar toe.

Het was 12 graden, de temperatuur zou langzaam iets oplopen, beter kon dus niet. 06:05, het startschot klinkt. Een eindtijd van 6 uur (6:25 de km) had ik in mijn hoofd zitten, maar het ging vooral om het relaxed en genieten. De eerste lus was 14 km, een extra lus voor de ultra lopers, lekker door de bossen, een klein stukje Belgie en weer terug lang start/finish voor de grote ronde van 42 km. De eerste 6 km gingen netjes met 6:25 met vals plat omhoog, daarna ging het vals plat weer naar beneden en de rondetijden lagen nu veel lager wat mij een goed gevoel gaf. Er werd ook nog de marathon, de estafette en nordicwalking gelopen die de zelfde 42 km route liepen. Elke 3,5 km was er een drankpost en elke 7 km was er een post met voeding en maakte hier ook elke keer gebruik van om mijn eigen voorraad te sparen.

Monschau op het 18 km punt, was het eerstvolgende plaatsje waar we doorheen liepen en dit ligt laag. Daarna was het alleen maar klimmen, klimmen en nog eens klimmen, af en toe een korte snelle afdaling en dan weer klimmen.

Dit duurde tot 38 km en ondanks al het klimmen voelde ik me goed en de tijden bleven ook onder de 6:25 de km zodat wist dat de 6 uur geen probleem meer zou moeten worden. Ondanks het vele klimmen was het ook genieten van de omgeving, de bossen of een klein dorpje of de andere lopers die je tegen komt. De kilometers vliegen hierdoor voorbij.

De 42 km komt in het zicht, hier ga ik straks voorbij dacht ik, wat gaat er dan met mijn lijf gebeuren dacht ik. Maar het voelde goed en ik ging vrolijk verder. Toch ging ik weer te snel naar boven, waardoor mijn ademhaling weer te snel ging. Het tempo liet ik weer wat zakken totdat de rust in mijn lijf weer hersteld was. Bijna weer boven, daarna weer dalen, je lekker laten vallen en zo weinig mogelijk energie zien te gebruiken.
De nodige marathon- en estafettelopers kwamen nu ook voorbij maar dat kon mij niet deren ik ging voor de ultra. Het was nu alleen nog maar heel houden, uitlopen en genieten. En dat kon ook niet anders, het was een zeer gevarieerd parkoers van bossen, weiden, dorpen met veel publiek en dan weer kilometers alleen. In de verte hoorde ik de speaker al weer, op naar de laatste kilometers, klein stukje klimmen nog en dan ben ik er. Het voelde geweldig met de finish in het zicht, mijn eerste ultra marathon volbracht.

Wat word de volgende? Eerst New York en daarna zien we dat wel weer. De nodige blessures uit het verleden hebben me niet tegen gehouden om dit avontuur aan te gaan.

De trainingen bij Thof, de trainers en alles wat er om heen word georganiseerd door wie dan ook heeft er ook positief aan bijgedragen om dit avontuur met succes te volbrengen waarvoor mijn dank.

In de regen heb ik mijn certificaat opgehaald waarop de schitterende tijd van 5 uur 26 vermeld staat.

Een ieder veel loopplezier gewenst,

René Verkade