Zaterdagochtend, het is 20 februari en vandaag staat er 10 km hardlopen in mijn agenda, en wel de Midden-Delflandloop. De hele week voorspellen ze al slecht weer voor zaterdag, 90% kans op regen, maar het valt mee 's ochtends, dus geen excuus om niet te gaan. Ik heb gisteravond niet voor niets een wijntje afgeslagen, op tijd naar bed gegaan en vanochtend een beetje lopen tutten thuis. Dus hardloopkleding aan en op de fiets naar Schipluiden, daar zal ik vast meerdere sportievelingen aantreffen! Op de fiets vlieg ik naar Schipluiden (windje mee, dat wordt leuk straks) en schrijf me in voor de 10 km. Ik rijg een chip door mijn veters (wat een getob) en speld mijn startnummer op mijn buik. Na een beetje inlopen op het parkeerterrein mogen ze wat mij betreft beginnen, maar waar zijn die andere Thoffers? Gelukkig, daar zie ik Helma, Gonnie, Kelly, Tamara en andere bekende gezichten. Deze dames gaan allemaal de halve marathon lopen maar ze zullen me het eerste stuk mentaal begeleiden, dus ik besluit met hen mee te lopen, nu maar kijken hoe lang ik dat volhoud.
Na het startschot lopen we met een boog om de bebouwde kom heen richting de oude Trambrug, dus omhoog (ja, Jan-Henk, kleine pasjes en je armen mee laten bewegen....) en dan met windje tegen richting Kwakelweg. Bij de 3 km zitten we op 18.36 min. en dat vind ik een prima tijd als ik bedenk dat we nu windje tegen hebben en straks dus vóór! Wie weet gaat het me lukken om deze 10 km binnen een uur te lopen (wat toch wel een beetje mijn streven is...). Inmiddels komen we de eerste lopers van de 10 km alweer tegen, niet normaal, wat gaan die mannen/vrouwen hard zeg! Het valt Gonnie op dat we nog geen 'Thofdame' zijn tegen gekomen, dus volgens haar maak ik nog kans op een titel en bijbehorende prijs (ik ga hier zeker niet harder door lopen, want van mij hoeft dat niet zo erg). Bij de Kwakelweg neem ik afscheid van mijn loopmaatjes en sla linksaf en weer linksaf de Kapteinlaan op waar o.a. Jolanda en Mike klaar staan met water en mij nog even flink aanmoedigen. En ja, dan ben ik alweer over de helft heen en ga ik terug op weg naar Schipluiden, lekker windje mee, dus dat wordt een makkie. Helaas ben ik bij het bordje van de 8 km niet meer zo positief gestemd en moet ik mezelf die laatste 2 km echt een schop onder mijn kont geven. Eindelijk ... de finish is in zicht, maar ik kan de rode cijfers op het bord nog niet ontcijferen.... ben ik onder het uur gebleven? Yes! 58.42!
De mentale begeleiding van de dames, de korte pasjes omhoog, het windje mee, de schop onder mijn kont .... het heeft geholpen, ik heb het gered! Voldaan loop ik richting sporthal om mijn jas te gaan pakken en iets te drinken. Daar beginnen ze net met de uitreiking van de prijzen voor de snelste dame en heer van Thof en van de Hardloper. En je voelt hem al aankomen natuurlijk .... ik was de snelste (en o ja, de enige) Thofdame op de 10 km en mocht samen met Fred Louter (hij was 19 minuten sneller en toch samen op 1 foto?) mijn prijs in ontvangst nemen. Als ik op mijn fiets stap en met mijn prijs onder mijn snelbinders weer richting huis fiets, valt de regen met bakken uit de hemel ......, toch die 90% kans op neerslag!