Onlangs kreeg ik van de commissie ‘onder de aandacht’ een kaartje om mij een spoedig herstel te wensen na mijn operatie. Dit vond ik super attent, en daarom wil ik graag even reageren.

Meer dan een jaar geleden begonnen bij mij de klachten aan de linker knie.Het probleem is nog niet eens ontstaan door het hardlopen, maar door langdurig hurkenen op de knieën zitten met klussen in huis. In het begin dacht ik dat de klachten vanzelf wel zouden verdwijnen. We hebben tenslotte allemaal wel eens een pijntje hier en daar.

Maar na een paar maanden aanhoudende pijn begon ik me toch wel een beetje zorgen te maken, en ondertussen was ik het plezier in het hardlopen wel enigszins kwijt. Dus toch maar naar de fysio en uiteindelijk door verwezen naar een sportarts die mij vertelde nog maar eens 3 maanden rust te nemen en ook echt helemaal niets te proberen dat de pijn opriep. Er lopen namelijk onderzoeken die aantonen dat met wachten en rust veel blessures verdwijnen zonder operatieve ingrepen. En voor je het weet ben je een jaar uit de Thof ‘running’.

Toen kwam de Finale… daar wilde ik toch ook wel graag aan mee doen, maar of het haalbare kaart was speelde in mijn achterhoofd een kleine hoofdrol. Tegen beter weten in ging ik in Limburg gezellig een potje tennissen en daarbij heb ik mijn vage blessure voor mezelf en voor de medici even duidelijk gemaakt. En als het maar duidelijk is, kan het ook snel gaan. Begin oktober hoorde ik “krak”, en een maand later zit ik na een kijkoperatie met mijn been in de lucht. Gelukkig was het euvel overduidelijk te zien tijdens de operatie, het afgescheurde stukje van mijn meniscus zat voortdurend klem tussen mijn kniegewricht. Voor de liefhebber hier te zien.

Nu hoop ik snel te herstellen zodat ik over een aantal weken weer kan starten met lopen. Ik heb niet veel te verliezen, dus ik ga voor de Finale met het schema van Koen de Jong.

Hopelijk tot gauw tijdens de training,

Martin Haring.