Het zit er alweer op… de kwart marathon in Rotterdam, wat een fantastische ervaring! Als ik begin met het schrijven van dit stukje bedenk ik me even wat er allemaal aan vooraf is gegaan.
Alweer bijna een jaar geleden ben ik begonnen met hardlopen in de startersgroep. Ik woonde sinds een paar weken in Maasland en vond het leuk om nieuwe mensen te leren kennen. De eerste training kan ik me nog als de dag van gister herinneren. Een minuutje wandelen, een minuut rennen en dat tien keer achter elkaar en ondertussen lekker kletsen met iedereen (dat kletsen was geen probleem natuurlijk). Langzamerhand werden de trainingen intensiever en zo kwam het idee om ons met een aantal in te schrijven voor de kwart marathon van Rotterdam.
Zo gezegd, zo gedaan en zaterdagavond 9 april zat ik met een paar meiden aan tafel voor de pancake party om de laatste koolhydraten te verzamelen voor de ochtend daarna. Met dat nieuwe mensen leren kennen is het dus wel goed gekomen! Zoals dat gaat bij vrouwen werd tijdens het eten uitgebreid besproken wat nou toch de perfecte samenstelling van kleding zou zijn?! Korte broek, lange broek, driekwartsbroek, korte mouwen, lange mouwen of toch korte mouwen met een hemdje eronder? Toch wel een flink dilemma zou je kunnen zeggen;)! Na een wel overdachte beslissing was het tijd om lekker vroeg te gaan slapen, zodat we de dag daarna fris aan de start konden verschijnen!
09.55. We gaan bijna starten! Na nogmaals even checken of de veters echt goed vastzitten, de tactiek nog een keertje doorspreken en nog snel even wat selfies schieten (met dank aan Chantal) waren we er HELEMAAL klaar voor! En daar gingen we! De eerste zes kilometer gingen soepel, we liepen ruim onder de 6.00. Lekker zonnetje erbij en goede beats vanaf de kant, dat ging goed. Na zes kilometer werd het toch wel iets zwaarder en ging ik net boven de 6.00 lopen. Ik wilde de tien kilometer heel graag onder het uur lopen, dus dat zou er nog om gaan hangen. De finish kwam steeds dichterbij en aan de andere kant van de weg bij Blaak kwam de eerste marathonloper me al tegemoet gelopen. Helaas moest ik constateren dat die meneer er nog wel erg fris en fruitig uitzag na 25 km hardlopen in tegenstelling tot mezelf… ik moest mezelf echt naar de finish slepen. Met de woorden van mijn zusje in mijn achterhoofd ‘Loes het is gewoon je ene voet voor je ander zetten en dan kom je er vanzelf’, trok ik een sprintje naar de finish ennnnnn…. finally ik was er! Wauw wat was dat fantastisch! Zou ik de tien km onder het uur hebben gelopen? Helaas helaas, ik zat er net vijftien seconden boven. Toch wel even balen, maar het mocht de pret zeker niet drukken. Het was ontzettend leuk en zeker voor herhaling vatbaar.
Toen we weer compleet waren, gingen we snel met de metro naar het 30km punt om de marathonlopers van Thof aan te moedigen. De een na de ander kwam voorbij, wat een knappe prestatie! Wie weet ren ik ook ooit nog eens de marathon dacht ik stiekem bij mezelf. Met een voldaan gevoel konden we naar huis gaan…op naar het feest!
Gr Marloes