Omdat mijn dochter Emma haar eerste halve marathon ging lopen, in Leiden, dacht ik, O leuk dan doe ik daar de hele….. Zus José werd ook enthousiast en ging mee voor de halve. Bij Emma en José ging het niet zo makkelijk maar beide zijn gefinisht net boven de 2 uur.

Ikzelf ging gewoon lekker lopen en niet op het horloge letten. Na mijn tijd in Rotterdam mocht ik in het wedstrijdvak starten. Dus dat deed ik ook maar. Lekker relaxed, voldoende ruimte daar.

Na het Wilhelmus werden we weggeschoten. Na 4 km kwam er een meisje naast mij fietsen, die zei dat ik de derde dame was. Ik dacht nog, ”Ze zal toch niet het hele eind bij mij blijven fietsen…” maar ja hoor.

Het eerste stuk was windstil en behoorlijk warm, waar ik geen last van had. Je loopt door allemaal kleine dorpjes, met veel enthousiaste mensen en volop muziek, leuk hoor! Na 28 km ga je onder de A4 door en ga je op de weg terug naar Leiden. En …OEI daar kwamen hele donkere wolken met veel wind, heel veel tegenwind. En daar loop je dan, in de grote open polder, op een hele lange rechte weg, tegenwind in en helemaal alleen, met ’t meisje op de fiets die mij NIET uit de wind hield (terecht hoor)! Blijven lopen en bikkelen maar na 8 km eindelijk weer in de bebouwing, en het ging nog best goed. Ik kon nog een stuk of 10 mannen inhalen, haha…, dan nog een paar lastige bruggetjes en op naar de finish. Ongelofelijk, 3^e dame in een tijd 3.11.20…. Ik werd meteen meegenomen voor mijn gegevens, kreeg een blauw jasje aan en meteen de prijsuitreiking. LEUK !

Maar toen nog dopingcontrole…?? Samen met José en een begeleider die mij niet uit het oog verloor naar het stadhuis  ( je komt nog eens ergens ), daar moest ik in een potje plassen…. Natuurlijk…net niet genoeg. Potje werd verzegeld en ik een flesje water drinken en wachten…. Nog maar eens proberen, nieuw potje met een piepklein plasje maar gelukkig net genoeg. Potjes weer verzegeld. Dan een doosje uitzoeken, zegel eraf, twee flesjes waar het plasje nu weer in moest, alles weer verzegelen en nummers opgeschreven. José moest alles controleren en na dik een uur eindelijk klaar.

Eerst maar eens droge kleren aan, daarna samen met José getoost met een “Leidse Blond”. Heerlijk.

Leiden…wat een avontuur…