6 weken voor de Eiger Ultra Trail kwam er een mailtje voorbij dat er nog een startbewijs van de 51 km beschikbaar was. Daar had ik wel zin in, maar wilde er het weekend over na denken. Het weekend was nog niet voorbij en had al besloten te gaan. Er moest nu de komende weken nog wat voorbereiding gebeuren. Er moeten nog een paar lange duurtrainingen gedaan worden. Verder gebruikt men met het vele klimmen en dalen stokken en die had ik ook niet en nog nooit mee gelopen. Er werd nog een stokkentraining georganiseerd in Zwartberg (Genk). Op de terugweg gingen we langs bij Scarabee (trailrunshop). Daar direct de nodige ontbrekende uitrusting aangeschaft. Er was een heel lijstje met verplichte spullen welke je met de loop mee moest nemen (regenjas, trui, lange broek, hoofddeksel, zonnebril, reddingsdeken, rekverband, fluitje handschoenen , telefoon en een goede camelback waar dit alles in kan). Dit alles zo licht mogelijk. De stokken waren niet verplicht maar daar heb je veel gemak van en dus ook meteen aangeschaft. Uiteindelijk nog 2 duurtrainingen gedaan waarvan 1 bestond uit een rondje lopen in het Westland en de andere was op de racefiets naar Renesse.
Op woensdag de auto ingeladen en op weg gegaan naar Grindelwald om daar te kamperen. Wat een regen onderweg, het laatste stukje gekeken of er ook nog ergens een hotel was. Om 21:30 ging ik mijn tent opzetten, het regende nog, het werd al donker dus opschieten maar. Op de hoeken een haring in de grond gezet en de volgende dag maar alles maar goed vast gezet. Gelukkig knapte het weer toen ook op.
Vrijdagmorgen gingen we met zijn allen ons startbewijs ophalen. Je moest je uitrusting meenemen waar je mee zou lopen. Dit werd eerst gecontroleerd waarna je pas je startnummer kreeg. 's avonds was er nog een briefing. Daar vertelde men dat het boven in de bergen nog gesneeuwd had de afgelopen dagen. Een ander deel van de route zou door veel bagger gaan en er werd aangeraden extra sokken mee te nemen. Ik dacht toen, waar ben ik aan begonnen, wat staat mij allemaal te wachten. Een paar tellen later was ik dat kwijt en kon niet meer wachten tot we aan de start zouden staan.
Zaterdagmorgen vroeg de tent uit een eerst een stevig havermout ontbijt. Vanaf de camping liep ik met Stefan en Joop naar de start. Daar zou Jorien op ons staan te wachten. Om 6:45 starten we, het was geweldig mooi weer en het beloofde een mooie dag te worden. De eerste 3 km gingen nog over het asfalt, daarna gingen we gelijk de bergpaadjes op en de bossen in. Stefan en Joop hadden we achter ons gelaten en samen zijn we rustig verder gelopen. Vooraf had ik de route en de hoogte bestudeerd en nog belangrijker, waar zijn de verzorgingsposten. Er waren onderweg 7 posten, hier moest je ook voor een bepaalde tijd voorbij zijn anders werd je uit de race genomen. De tijdslimiet stond op 14 uur voor de totale race. 11 tot 12 uur had ik voor mijzelf ingeschat nodig te hebben. Elke 2 uur zou je dan een post tegen komen om wat te eten en de watervoorraad aan te vullen.
Na 7 kwartier waren we bij de eerste post (ca. 8,5km). We hadden toen al 900 meter hoogte overwonnen, maar er zouden er nog genoeg komen. Na deze post begon alles om ons heen wit te zien van de sneeuw. De paden waren grotendeels single tracks, iemand voorbij gaan was haast niet mogelijk. Soms liepen er ook berggeiten op het pad, je kon geen kant op en niet anders dan die geiten maar volgen. De laag sneeuw werd steeds dikker, het uitzicht werd steeds mooier, de temperatuur was goed, dat is echt optimaal genieten. Van tijd tot tijd een foto momentje om dit vast te leggen, het is toch wel uniek.
Na 5,5 uur en 25 km waren we op het hoogste punt, de Faulhorn op 2681 meter hoogte. We zaten 1,5 uur binnen de tijdslimiet dus daar hoefden we ons geen zorgen meer over te maken. Wat was dat geweldig hier, wat een schitterend uitzicht. Hier kwamen we onze trainer tegen, Ronald. Hij ging voor de 101 km en was enkele uren eerder gestart en zat nu op 34 km. Er was hier ook weer een verzorgingspost, we stonden in een lange rij te wachten tot we bij de tafels met water, sportdrank, fruit en repen waren. In die tijd kon je nog lekker genieten van de omgeving, het weer werkte ook goed mee. Vanaf nu was het grootste deel alleen nog maar dalen. Dalen in de sneeuw, soms met glibberen en glijden. Hier kwamen we ook weer de nodige wandelaars tegen , soms was het moeilijk om elkaar te passeren.
Het uitzicht was wederom schitterend, we liepen op een bergrug in konden zo Interlaken zien liggen met rechts het meer van Brienz en links het meer van Thun. Na een kilometer of 38 kwamen de eerste bomen weer in het zicht, lekker in de schaduw lopen. Maar zo lekker was dat niet. Het was klimmen en klauteren over de boomwortels en als je dan een weiland over mocht steken liep je in een knollenveld, je kon hier niet echt snelheid maken. Na 9,5 uur waren we op het 44 km punt beneden aan de berg. Hier was ook weer een verzorgingspost. Hier kwamen we Ronald weer tegen, voor hem stond de pasta klaar, voor ons de repen, pringels en overige verzorging.
We gingen verder voor het laatste deel van de tocht. We wensten Ronald veel sterkte toe met zijn tocht. Voor ons was het nog een kilometer of 7 en met alleen maar asfalt. Alleen het laatste stukje in het dorp nog een stevige klim. Een paar kilometer na de laatste post zei Jorien, ga jij maar, ik doe het wat rustiger aan. Het was nog een kilometer of 4 te gaan en we hadden alles samen gelopen, ik dacht dat meen je toch niet. Samen gestart, samen gelopen, samen over de finish. Ze hervond haar kracht en moed en we zijn rustig dribbelend naar de finish toe gegaan. Ondertussen ook weer genietend van het mooie weer en die mooie Zwitserse bergen.
Na 10 uur en 24 minuten en 2900 meter stijgen en 2900 meter dalen kwamen we over de finish, wat was dat geweldig. Er was nog support en de lopers van de kortere afstand die ons stonden op te wachten. Heerlijk in het zonnetje en met een lekker biertje kwamen alle prachtige verhalen ter tafel. 2 uur later kwamen Stefan en Joop binnen, ook ruim binnen de tijdslimiet. Ronald heeft na 68 km ofwel 17 uur besloten te stoppen. Het blijft een geweldige prestatie. Een schitterende trail, en een geweldige belevenis.
14 augustus is de Trail des Fantomes, La Roche, Belgische Ardennen. Afstanden zijn 13, 19, 33, 65. Er zijn nog enkele startbewijzen beschikbaar. Wie gaat er mee?
René Verkade