De heenreis verliep probleemloos en zo kwam het dat Carola om 08.00 uur gereed stond om het spits af te mogen bijten. Aangezien we onszelf niet een supersnelle tijd hadden toegedicht waren we ingedeeld met een ander ‘langzaam’ team die gelijk met ons zou starten. Toen het startschot klonk spurtte ‘Toyota’ Carola direct weg en onze tegenstander was verrast (mede omdat men nog niet klaar stond). Een snelle loper van het andere team werd ingezet om gelijk op het rondje atletiekbaan de achtervolging in te zetten, maar de 10 sec. achterstand werden hun gelijk fataal. Het gat was geslagen en vervolgens werd er door team A (Carola, Ria, Ineke, Petra en Arie) er een flinke slok aangegeven. Na 20 kilometer kwam team B (Free, Jolanda, Kees, Sing en Tineke) in actie en die wilden zeker niet onderdoen voor team A (inmiddels omgedoopt tot team Arie en zijn harem). Gestaag bouwde we onze voorsprong uit op onze directe tegenstander. In Purmerend startte vervolgens om 09.00 uur een aantal (op papier) snellere teams, vervolgens om 10.30 uur weer een paar teams die nog sneller zouden zijn en tenslotte om 14.00 uur de laatste supersnelle teams en op dat moment waren er 13 teams volop in de strijd. Wij hadden als strategie gekozen om ‘kilometertjes’ te doen en dat beviel erg goed. Cindy fietste mee met team A en Sjaak met team B, terwijl Bart (chauffeur team A) en Peter (chauffeur team B) steeds de bus een kilometer verderop (in werkelijkheid vaak op 1100 meter) parkeerde. Het was dan heerlijk als je in de verte al weer het busje zag staan waar je dan als een magneet na toe werd getrokken. Natuurlijk maakte de fantastische weersomstandigheden het helemaal compleet. Ook hadden we geen tegenslag dat we ergens verkeerd gingen of geteisterd werden door mechanische pech of blessures. Eigenlijk liep het als een geoliede machine. Irene (masseur team A) en Irma (masseur team B) hadden het deze keer minder zwaar. Arie zag toen zijn kans schoon en gaf aan een onwillige spier in zijn bil te hebben. Ja ja…   Zeer voortvarend kwamen wij zaterdagmiddag aan op de Veluwe waar team B de eerste wat langere rust kreeg  en konden genieten van de voortreffelijke kookkunsten van de kookploeg (Sasja en Anita). Er stond een rijk gedekte tafel en ze zouden van ons zo 3 Michelin-sterren hebben gekregen. Het eten was heerlijk en zonder gekheid, na afloop waren sommigen zelfs  2 kilo zwaarder geworden!!! Daarna in het zonnetje even een tukkie gedaan of wat gerust in afwachting op team A (die hun eerste 45 kilometer deden). Team A was in hun loopsessie wel een probleem tegen gekomen. Er bleek ergens een autocross te zijn en dat was het moment dat Carola de bijnaam Toyota Carola kreeg. Tot schrik van de baancommissarissen van de autocross stapte Carola over een afzetlint en …. Even was er strijd welke wedstrijd er nu door kon gaan, de autocross of de IJsselmeeronde. Gelukkig met wat improvisatie kwamen beide organisaties er met elkaar uit en zonder al te veel tijdverlies konden we enigszins via een aangepaste route doorgaan. Team B was dan ook aangenaam verrast dat team A ruim voor op schema  kwam aangesneld en aan team B was het nu zaak om dit vast te houden. Terwijl team A zich op het heerlijke eten stortte begon team B aan hun 45 kilometers. Aangezien we behoorlijk voor lagen op het schema werd de Veluwe grotendeels met daglicht afgelegd. En tijdens de avondschemering werd er zelfs door Tineke (die aan het lopen was) en Sjaak een wild zwijn pal naast het pad gesignaleerd. De PR die Tineke toen op haar kilometer heeft gelopen is door niemand meer van ons tijdens de IJsselmeeronde geëvenaard.    Nadat we deVeluwe achter ons hadden gelaten ging team B zeer voortvarend richting Kampen naar het volgende wisselpunt. Team A zou daar gereed staan maar,…. helaas. Genietend van deze welverdiende rust kan het zomaar voorkomen dat je lekker slapend wat minder scherp bent….. en dan ineens bleek team B aan te komen draven. Even wat consternatie en vervolgens team B die nog maar even doorging totdat team A zich zodanig had herpakt en vervolgens het stokje konden overnemen. Wat een geluk dat Trudy deze keer niet heeft mee gedaan, want dan had Thof weer een paar leden minder gehad. Dit gaf echter wel aan hoe goed wij ons allemaal voelden en we lieten ons niet van de wijs brengen en 2 kilometer verder was de aflossing alsnog een feit. Aangezien team A nu aan hun 55 (euhh, 53) kilometers gingen beginnen kon het team B doorrijden naar de overnachtingsplek op een kampeerboerderij in Friesland. Arie had ook deze keer zijn contacten aangewend en de boerin was ook zeer verheugd om ons te zien, waar ze met pretoogjes informeerde naar Arie….? Sasja en Anita verraaste ons met soep, gebakken tosti’s, broodjes en pannenkoeken. Daarna een poging om twee uurtjes te gaan slapen (sommige vielen al snel in slaap) waarna degene die nog niet sliepen konden genieten van een symfonie aan snurkgeluiden. Team B krabbelde midden in de nacht, na deze korte rust, weer overeind en zorgde er voor tijdig langs de route  gereed te staan. Deze wissel verliep natuurlijk wel probleemloos en nu kon team B zich gaan wagen aan hun 55 kilometers. We gingen nu richting afsluitdijk en wat heel wonderlijk was, we waren nog steeds niet door andere (later gestarte) teams ingehaald! We lagen dus nog steeds aan ‘kop’ en dit gaf ons nog een extra stimulans om een extra tandje erbij te zetten. Uiteindelijk diende de afsluitdijk zich aan en toen werd het wederom spannend. Halverwege de afsluitdijk was de wissel gepland met team A maar die was bij aanvang van de afsluitdijk nog niet gesignaleerd. Een telefoontje naar team A stelde de gemoederen in team B niet echt gerust. Gelukkig hadden we deze keer geen stormachtige wind (en zoals gezegd was Trudy er niet bij, pfffff) en was het heerlijk rustig weer. Team B voelde zich nog dusdanig sterk dat er zelfs al een noodplan werd gemaakt om voorbij het wisselpunt, mocht team A er niet zijn, met 500 metertjes door te gaan, totdat we werden afgelost. Gelukkig kwam team A een paar kilometers voor het wisselpunt erbij en konden team B op de afgesproken plek het stokje weer overgeven. Inmiddels kwam een ander team nu met rasse schreden dichterbij en kort na de wissel werden we dan eindelijk pas ingehaald en moesten we de ‘kop’ afstaan. Maar aan de andere kant waren we heel erg trots dat we dus zolang hadden standgehouden. Team A raffelde nu de afsluitdijk af en direct op het vasteland nam team B bij het krieken van de dag, na een korte rust en een hazenslaapje in de bus, weer de volgende 20 kilometer over. We waren de nacht met z’n allen goed doorgekomen en lagen ruim voor op ons geplande schema, het team waar we gelijk mee waren gestart zou al op anderhalf uur achterstand liggen en we waren ook beduidend sneller dan vorig jaar! Probleemloos werd het volgende wisselpunt bereikt waar team A nu aan de laatste 20 kilometer kon beginnen. Team B, smachtend naar koffie probeerde de kookploeg naar zich toe te leiden, maar Peter was niet echt fris meer en herkende een spoorlijn (waar we praktisch opstonden) niet als een spoorlijn, terwijl dit voor de kookploeg een belangrijk oriëntatiepunt was om ons te kunnen vinden. Tegen de tijd dat Sasja en Anita ons uiteindelijk hadden gevonden was het al bijna tijd om aan onze laatste 20 kilometer richting Purmerend te begeven. Het laatste stuk was heel pittoresk en gezellig om te lopen. Zonder noemenswaardige problemen gingen wij richting de finish in Purmerend. Echter even voor Purmerend werd het nog spannend, we zagen een achtervolgend team met rasse schreden tot op een paar honderd meter dichterbij komen. Het was echter onze eer te na om ons in de laatste kilometers nog een keer te laten passeren. Vol vaart trokken we het laatste stuk door richting de atletiekbaan waar we nog een ereronde tot besluit moesten doen. Team A werd gebeld om alvast standby te staan (je moet er toch niet aan denken op de laatste 400 meter nog voorbij gestoken te worden!) maar gelukkig hadden we weer een groter gat geslagen en konden we als team zeer trots onze ereronde doen en na precies 29 uur en 31 minuten zat deze schitterende editie van de IJsselmeerronde er op en kwamen we als tweede team binnen. Uiteindelijk werden we in de eindrangschikking (qua gelopen tijd) tiende en hebben we een ware topprestatie geleverd. Met een snelheid van 12.2 km./per uur hebben we ruim boven verwachting gelopen, en dat ook nog zonder vervelende blessures. Het bier na afloop smaakte ons meer dan goed en tevreden keken wij toe hoe de andere teams na ons binnen kwamen. Tevreden reden we vervolgens terug naar Maasland, terugkijken op een meer dan geslaagd weekend.