Echter was deze teleurstelling van korte duur, want voor kerstmis had ik zelfstandig al besloten om door te trainen voor de halve marathon en dan wel als "thuiswedstrijd" in Maassluis!
De week voorafgaand aan afgelopen zondag, slechts eenmalig op een laag pitje in de groep getraind op donderdagavond en gezien mijn consequentie van de afgelopen weken in de vorm van twee keer doordeweeks trainen en zelfstandig op zondags gemiddeld 18 kilometer te hebben gelopen, volledig positief en barstend van de energie richting de Wethouder Smithhal! Overigens wel nog even excuses voor mijn wat verlate aankomst bij de Sporthal, waardoor ik mijn gewaardeerde "haas" Frans Plieger weer de nodige zenuwen aandeed, toch was ik de vorige avond zeker niet op stap geweest!!
Na gezamenlijk met Frans een warming-up te hebben gedaan, verliepen de eerste 13 kilometers fantastisch. Zelfs op het eerste stuk tegenwind nog een groep ingehaald, die op 2.00 uur liep!! Toen het Staelduinsebos eenmaal in zicht kwam begon ik de kilometers toch wel in de benen te voelen, maar de "op het moment niet gewaardeerde sloffer" achter mij, heeft me toch dat Staelduinsebos nog hard door laten lopen!! (Heb nog even getwijfeld om deze meneer op een nette manier aan te spreken, in de richting van: " Ik geloof er toch echt in dat als u uw voeten optilt, het lopen een stuk gemakkelijker verloopt ".) Maar, natuurlijk netjes mijn mond gehouden...
Na het Staelduinsebos en inmiddels ingehaald door de beruchte meneer de sloffer, steeg het aantal minuten per kilometer. Mijn haas wees me er dan ook: "Laura, als we zo door gaan gaan we de 2.00 uur niet redden, of zullen we het laatste stuk heel veel in moeten halen". Ik had op dat moment echt al mijn energie nodig om op dit tempo de laatste 5 a 6 kilometer uit te lopen en antwoordde dan ook met een beperkte ''ja''.
Het laatste stuk langs de Maasdijk heb ik getracht, ja echt Frans, om aan leuke dingen te denken, maar helaas bleef ik iedere 100 meter dat mannetje met de hamer op een negatieve manier voelen. En ik moet dan ook wel toegeven, dat het heel moeilijk is om die laatste kilometers nog wat over te hebben, waar ik in eerste instantie wel op had gehoopt....
Eenmaal de laatste heuvel letterlijk beklommen, kwam de adrenaline wel weer even terug en kon ik toch nog met een glimlach en versnelling finishen!
Achteraf ben ik iets wat teleurgesteld, aangezien we zo fantastisch van start zijn gegaan en tot ongeveer 13 kilometer op het schema van de 2.00 uur lagen, maar helaas deze doelstelling niet kunnen bereiken! Voor een eerste halve marathon, met een consequente training van slechts 5 maanden misschien ook wel iets te hoog gegrepen en onderweg toch nog last van hoesten en vervelende blaren, wil ik jullie met "trots" mijn netto eindtijd van 2.07.43 bekend maken!
Groetjes Laura van der Burgh