Onderweg naar het hotel kwamen we langs de Expo, dus meteen maar even het startnummer opgehaald. Dat was gauw klaar want de Expo bestond uit wel drie kraampjes!!

Nadat we de tassen in het hotel hadden gebracht, gingen we de stad in, stukje van het parcours verkennen en wat cultuur snuiven. Tjong wat een imposante gebouwen, en niet zo weinig ook.

Daarna nog even de laatste koolhydraten naar binnen gewerkt en vroeg onder de wol. We moesten er ook weer vroeg uit, want de start was om 9 uur.

De start was in het Jubelpark, onder de bogen van een enorm monument. Heel relaxed gingen we om 5 voor 9 naar ons startvak. Daar kreeg de plaatselijk zeer bekende Belgische marathonloper, Rik Ceulemans nog een speech, omdat dit zijn laatste marathon was.

Daarna de start, en een kleine 1700 lopers gaan op weg. Eerst door het park, daarna 3 km vals plat omlaag, over casseien, langs koninklijke paleizen, dan drie tunnels, dus 200 meter hard omlaag, stukkie lopen en dan weer 200 meter steil omhoog, en dat drie maal. Dat is een goed begin, poeh! Dan gaan we een park in…omhoog en weer omlaag, tot aan de 18 km, dan begint het echte werk, 2km klimmen. Na flink wat zuchten en steunen zijn we eindelijk boven. Een Belg die bij ons liep zei dat er aan het eind nog zo’n “klimmetje” was. Nou Fijn!! Nu krijgen we een ellelange weg naar Tervueren. Heel mooi hoor, tussen de bomen in volle herfsttooi. Omhoog , omlaag, omhoog, omlaag om een kasteel heen en weer terug, omhoog, omlaag, omhoog, omlaag. Het begint nu toch wat vervelend te worden. De pijntjes en vermoeidheid zijn steeds sterker aanwezig.

Dan komen we op de route samen met de halve marathon, echt héél vervelend, want het was nu heel druk en deze mensen hadden niet zo’n hoog tempo, zodat je er omheen moet slalommen.

En dan, ja hoor, daar was hij “de klim” heerlijk op 32 km. dus verstand op nul, blik op oneindig en gaan. Als je dan na 2km boven komt en alles doet pijn, met kuiten die uit elkaar lijken te knallen en je hele lijf roept dat je moet stoppen, dan zeggen we tegen elkaar: Nog een klein stukkie???... we moeten door, we zijn er bijna.

En dan hoor ik ineens: Hé mam, ik ben eerste geworden!!. Daar staat Keessie, super! 

Bij Sal komt een kerel met een camera lopen, ik denk, wat een dwaas…hé? Nou ja zeg, dat is Fred L…wat doet die nou hier? Dan worden we nog aangemoedigd door Wilma en m’n eigen Kees!! Precies op het goede moment!

We komen weer langs de start, in het Jubelpark, en nu, op naar de finish op de Grote Markt. 3 kilometertjes omlaag, wat eigenlijk ook niet meer fijn is. Als helden worden we binnen gehaald, en krijgen onze zwaar bevochten medaille, YES! Tijd; 3.38.04.

Later, na een lekkere douche, nog even de stad in, genieten van de specialiteiten van Brussel: wafels, chocolade, bier en lekkere dikke Belgische frieten!!