het was nog aardig koud aan zee in Egmond zo vlak voor de start van de halve marathon.
Volgende week kan ik niet meedoen met de halve in Maassluis en een collega van me wist me te verleiden om dan maar in te schrijven voor de loop op het strand en door de duinen in Egmond. De sukkel vergeet alleen zichzelf in te schrijven en omdat je voor deze loop alleen vòòr in kan schrijven zat ik alleen in de auto… Logistiek was alles prima geregeld in Egmond. Je kon niet helemaal naar Egmond rijden, maar er reden pendelbussen af en aan vanuit Heiloo en ik hoefde niet lang te wachten. In één van de tenten m’n spullen gedumpt en zo’n half uurtje voor de start naar de boulevard ingelopen.
Met zo’n 10.000 tot 12.000 medelopers voelde ik me nou niet echt alleen. Ik had me opgegeven voor het startvak voor lopers die er 1 uur 50 min. over dachten te doen. Dat bleek dus vrij achteraan. Er startte steeds een vak afzonderlijk en in mijn vak stond ik redelijk vooraan dus dat ging wel lekker zo vlak na de start. Wat niet zo lekker ging was m’n blaas. Van te voren goed leeggepiest, maar 20 min. stil staan met een koude wind op je blaas gaat niet werken voor deze ouwe man... Maar proberen aan andere dingen te denken dan aan even te stoppen voor een pitstop.
Na de start eerst 3 km door Egmond zelf en daarna het strand op waar al heel wat lopers me voor waren gegaan. Het viel me niet tegen: het zand was nog redelijk hard, maar naar mate de km’s vorderden, werd het pad met relatief hard zand steeds smaller.
Er stond veel publiek langs de route; het was echt een feest om er te lopen. Met een koud windje schuin tegen probeerde ik zoveel mogelijk in de luwte van anderen te lopen wat redelijk werkte. Hartstikke mooi lopen op dat strand, maar ik werd ’t na een tijdje wel zat. Al zat ik in een lekker ritme, het kostte me steeds meer moeite, natuurlijk weer te hard weggegaan. Na 10,5 km gingen we dan eindelijk de duinen in na 500 meter mul zand. Ik dacht nog da’s fijn met een windje in de rug lekker door de duinen, maar dat viel nog tegen omdat het pad grotendeels onverhard was.
In de duinen was het ook weer mooi lopen en veel publiek dat je zat aan te moedigen. Omhoog was het krachttrainen en voorkomen dat je benen teveel verzuren; naar beneden was het vaart maken en proberen te herstellen. Ik kon toen veel lopers inhalen die keurig volgens de regels zoveel mogelijk rechts bleven lopen.
Na zo’n 14 km kreeg ik toch wat pijntjes in m’n benen die steeds strammer werden. Wat een feest toen ik iemand uit het publiek hoorde schreeuwen waar die ene Thoffer toch bleef; het bleek Kees L. te zijn. Kees, door jouw aanmoedigingen stroomde er weer wat adrenaline door m’n bloed wat ik hard nodig had; THANX FOR BEING THERE!
De laatste 6 km probeerde ik vooral soepel (…) te blijven lopen, niet versnellen of vertragen, gewoon lekker uitlopen en genieten van de omgeving, in mijn geval gewoonweg overleven dus… Ik had van te voren besloten ‘m niet als ‘wedstrijd’ te lopen, maar als een stevige duurloop. Uiteindelijk werd het toch een wedstrijd: ik tegen mezelf. Ik zag op de Garmin dat ik gemiddeld iets onder de 5 min. de km zat, dus een verbetering t.o.v. Etten Leur zat er op papier in; gaan dus met die banaan!
Ik had in het programmaboekje gelezen dat de laatste km naar de vuurtoren steil omhoog was. Dat was ook, maar gelukkig kon ik me er enigszins op instellen. Het was retedruk dat laatste stukje in Egmond. Er was veel live muziek en weer veel toeschouwers. De laatste paar honderd meter waren een feest. Ik wist dat ik onder de 1.45 zou gaan finishen wat ik echt niet had verwacht van te voren.
Deze halve was voor mij een echt avontuur. Ik wist niet hoe zwaar het zou worden en op welke stukken dan precies; een prima fysieke en mentale training dus! De Berenloop wordt aangekondigd als één van de zwaarste halve marathons, deze is natuurlijk dé zwaarste J.
Volgende week gaan natuurlijk heel wat Thoffers bij onze AVW-vrienden hardlopen. Heel veel succes toegewenst!!! In tegenstelling tot Egmond hoef je niet om je heen te gaan kijken; elk grassprietje kennen jullie al wel. Knallen dus met die hap en kotsend de finish over om daarna te genieten van PR’s!!! 