Afgelopen zondag stond de estafette loop Vaals-Venlo op het programma. Een loop die al voor de 27e keer georganiseerd werd door atletiek vereniging Scopias uit Venlo. Anders dan bij bijvoorbeeld de Roparun of de Maaslandloop is het wisselschema niet vrij. De route is opgedeeld in 7 etappes variërend van 10.9 km tot 18.5 km waarvan sommige redelijk vlak maar ook een paar erg heuvelachtig. De loper wordt begeleid door een of meerdere fietsers met de routebeschrijving, in ons geval Irma en op een etappe na Bart en een extra fiets waar Michel, Hans, Freek en Ineke gebruik van maakten. Voor auto’s was de route niet berijdbaar, dus onze buschauffeur Nico reed van wisselpunt naar wisselpunt.
Een gedeelte van de hardlopers is al op vrijdag vertrokken naar Limburg om eerst deel te nemen aan Limburgs Mooiste op de racefiets of de mountainbike. De zaterdag was ook in Limburg een natte koude dag, waardoor het een pittige tocht werd.
Zondag was de dag van de wedstrijd, heel ander weer dan zaterdag, bewolkt en benauwd. Er werd gestart op volgorde van snelheid, de langzaamste 2 teams (volgens vooraf opgegeven gemiddelde) startten als eerste , daarna elke minuut de volgende 2 teams. Om 8.15 uur waren wij aan de beurt, Nico mocht de hoogste berg van Nederland afstormen in de eerste etappe die vooral uit veel afdalingen bestond. Hij haalde volop teams in, maar werd af en toe ook ingehaald alsof hij stilstond. Voorwaar een aardig niveau lopers wat aan deze loop meedoet!
De tweede etappe was voor Hans, verreweg de zwaarste etappe, met veel lange klimmen. Direct op zijn eerste kilometer kwamen een aantal teams hem voorbij, waaronder team Albrandswaard. Hans had veel geluk dat Michel op de fiets naast hem reed om hem moed in te praten, vooral de opmerking dat er toch nog wel teams achter hem zaten deed hem echt goed. Ook het feit dat er flink wat processies waren in het katholieke Limburg, waardoor deze langste etappe door wat extra lusjes nog langer werd. Op een vraag aan een Limburger wat die processies precies voor nut hadden kregen we als antwoord: Het heeft met het geloof te maken, een oud gebruik en niet van die moeilijke vragen stellen.
Het 3e stuk was voor Ineke, een heel mooie etappe met stukken onverhard, smalle paadjes, korte steile klimmetjes en prachtige landschappen. Irma reed onverstoorbaar door, feilloos als gids voor de loopster. Het wolkendek werd langzaam dunner tijdens Ineke haar loop en de temperatuur liep langzaam op. Van Michel leerden we hoeveel meter je kon winnen door een rotonde dwars te nemen, bij rekenaars bekend als “ de wet van de Maat”. Aan het eind van deze etappe en alle volgende, zat een lusje wat de loper zelf af moest leggen zonder fietser, waardoor de fietser een minuutje tijd had om even wat eten en drinken mee te nemen zonder bang te zijn dat de loper de verkeerde kant op zou gaan. Slim geregeld door de organisatie van de loop!
De kortste etappe kwam nu, 10,9 km, een dames etappe. De andere etappes waren voor heren , waar je bonustijd kom verdienen als je dames liet lopen. Ook voor 50 plussers was er bonustijd te verdienen. Gelukkig waren wij allemaal te jong daarvoor! Petra mocht als eerste in de stralende zon gaan lopen, het werd heet! Petra had op zaterdag de 100 km zwaar gefietst bij Limburgs Mooiste samen met haar zwager Gerard. Hans had lovende woorden over haar prestatie aan het eind : goed gedaan hoor! Ruim 10 km in 2 ½ uur! Na Petra’s loopwerk zou er een gezamenlijke lunch zijn met alle teams, waarna er een herstart zou plaatsvinden in dezelfde volgorde als bij de start. Toen we bijna bij het wisselpunt waren, kwam Freek ons tegemoet gerend met de mededeling dat Michel al 4 minuten geleden gestart was : Dag Lunch!!
Om Michel in te halen moesten de fietsers knap doortrappen, want er was enige haast bij, hij liep zonder routebeschrijving. Gelukkig had hij bijna constant teams in het vizier om in te halen, waardoor de route vrij duidelijk was. Het ene na het andere team werd ingerekend. De hitte werd bestreden door zonder shirt te lopen, veel water als koeling te gebruiken en veel te drinken. Ondanks een keer verkeerd lopen door een grote onduidelijkheid op de routebeschrijving werden 22 van de 24 eerder gestarte teams ingehaald. Achteraf vertelde Michel dat zijn doel was als eerste bij het volgende wisselpunt aan te komen. Net niet helemaal gelukt maar wel een prestatie van formaat!
Freek was als 6e aan de beurt. Op het heetst van de dag mocht hij starten, met 85 loodzware mountainbike kilometers, die hij samen met Bart in Limburgs Mooiste fietste van de zaterdag in de benen. De eerste 10 km ging hem heel goed af, door nog een team in te halen lagen we als een na voorste team in de wedstrijd. Daarna werd het afzien! De reserves moesten dusdanig aangesproken worden dat kramp niet uitbleef. Het deel van het team wat niet op het parcours zat, was op het pleintje in het dorpje Beesel op een terrasje aan het wachten bij het wisselpunt, daar was het goed weer voor, niet om te lopen…. Irma had ondertussen haar handen vol aan Freek en probeerde hem met water en ORS aan de gang te houden. Heel wat teams waren hem voorbij gegaan, toen hij met kramp in de benden Ronald aftikte op het plein.
Aan Ronald dus de schone taak om opnieuw een inhaalrace in te zetten. Schijnbaar onbeïnvloedbaar door de hitte liep hij in een rap tempo over een mooi deel van de route richting Venlo. Ook hier zat een nare onduidelijkheid in de beschrijving, waardoor we op het verkeerde pad raakten . We hadden met een stuk of 5 teams overleg waar we de route weer op konden pakken. Heel vervelend voor Ronald die lelijk uit zijn ritme gehaald werd door deze onderbreking. Ook hij had Limburgs Mooiste gefietst, met maximale training van 70 km had hij de 160 km zwaar gefietst met Arne Vermeer en Peter Sluijter. Uiteindelijk liep hij 1 uur 20 over ongeveer 20 km, als ik Ronald was zou ik voor elke wedstrijd een stukje van 160 km gaan fietsen, misschien werken langere afstanden nog beter….?
Op het atletiekbaan van de Scopias was de finish, waar de rest van het team met Peter en Arne op onze laatste loper stonden te wachten. Lekker in het zonnetje aan het welverdiende bier en daarna naar een heus kasteel. Dit was afgehuurd samen met team Albrandswaard waar Pedro een zwager van Petra in zit (het stikte van de zwagers van Petra…). Een gezamenlijke maaltijd en een eigen kroeg in het kasteel zorgden voor verbroedering tussen de teams. Team Albrandswaard had de 7 etappes overdag het snelst afgelegd, maar over de 8e etappe, de zogenaamde 3e helft is nog steeds onduidelijkheid.
Al met al een heerlijk sportief weekend, zeker voor herhaling vatbaar! Terloops is de Maaslandloop ook goed gepromoot, 3 teams hebben plannen om mee te doen en 1 team heeft informatie aangevraagd. Leuke bijkomstigheid!
Bart