Afgelopen zaterdag was het zover. Alles was theoretisch in kannen en kruiken. Maar dan is het toch wel spannend of het in de praktijk ook allemaal goed gaat. Valt er niemand, gaat het wel goed met het overige verkeer, hebben we niks over het hoofd gezien, hebben we genoeg vrijwilligers…..? Allemaal zaken waar ik toch wel mee bezig heb gehouden.

En toen het ODO-terrein gezellig vol begon te lopen met toch wel wat gespannen sportievelingen, begon bij mij de spanning ook wel een beetje op te lopen.

Inschrijven, nog een korte uitleg en dan het vertrek naar de Kwakelweg. Daar gaan we dan!

Een duik in de Vliet (brr, toch wel koud!), het startschot en een kolkende zwemmende massa volgen. Snel terug met de klok naar het wisselpunt zodat de deelnemers (als ze daar aan denken) hun zwemtijd kunnen bekijken. Na iets meer dan 10 minuten komt de eerste waterrat al uit het water. De rest volgt in de daaropvolgende 8 minuten. Sommigen hoestend en proestend, anderen laconiek lachend of opgelucht dat ze die natte Vliet uit kunnen. Zo, dat eerste deel zit erop, snel naar de fiets voor 3 rondjes Duifpolder.

Klok in de auto, tasjes met natte spullen mee en hup, terug naar ODO. Terwijl de deelnemers zich in het zweet werken in de Duifpolder, installeer ik de klok bij het wisselpunt van fietsen naar lopen. Al snel komt de koploper het terrein opstuiven. Ik verbaas me erover dat hij nú al die 20 kilometer fietsen in de benen heeft! Snel fiets in het rek, andere schoenen aan en op weg voor het laatste deel: 5 kilometer door het Maaslandse bos. De rust druppelt ook gestaag binnen. Met verhitte gezichten gaan ook zij van start voor hun derde onderdeel. Vooral die eerste meters rennen doen pijn aan de benen. Sommigen zie ik met stramme, korte pasjes van start gaan. Het blijft toch een raar gevoel om te gaan hardlopen na zo’n stuk op de fiets! 2 rondjes door de Maaslandse natuur staan er op het programma. Onder luid gejuich van het toegestroomde publiek draait iedereen om het keerpunt heen bij ODO. Bekertje water om te drinken, nog eentje over je hoofd en weer richting het bos voor de laatste ronde.

Ruim een uur na het startschot komt nummer 1 over de finish: Sjaak de Bloois mag zich vandaag winnaar noemen van de Thof triathlon! En wat heeft hij een gat geslagen: pas na 5 minuten komt de 2^e solo-deelnemer aangerend. Ook de rest van de deelnemers wordt aangemoedigd om het allemaal zo goed mogelijk vol te houden. Als de laatste na een keurige anderhalf uur over de streep komt, de EHBO slechts 1 pleistertje heeft hoeven plakken, ik allemaal lachende gezichten om me heen zie en alle tijden zijn genoteerd, kan ik rustig ademhalen: het is gelukt! De Thof triathlon zit erop en is er zijn geen ongelukken gebeurd!

De prijsuitreiking volgt, de winnaars worden in het zonnetje gezet en de pers is in grote getalen toegestroomd om dit vast te leggen. Wat rest is wat opruimwerk, even naar huis voor een snelle douche en dan deze dag gezellig met z’n allen afsluiten met een hapje en een drankje.

Wij (Helma en ik) willen iedereen die geholpen heeft hartelijk bedanken: alle vrijwilligers, de fotografen (wat een mooie foto’s staan er weer op de site!), het publiek, Paul en consorten voor het regelen van de barbecue en alle deelnemers die zich in het zweet hebben gewerkt.

Fijne vakantie allemaal en volgende seizoen weer uitgerust van start!

Groetjes, Linda