Zaterdag 10 september, mijn wekker staat om 06:00 uur, maar zoals altijd als er iets “spannends” gaat gebeuren, ben ik al ruim voor die tijd wakker. Het is nog donker, het huis nog in diepe rust. Stilletjes kleed ik me aan en sluip naar beneden. Even een pot koffie zetten voor mijn teamgenoten, tas mee en naar de sporthal.

Het “spannends” van vandaag is de Veluweloop. Dit is een estafetteloop over de Veluwe , het woord zegt het al. Vanuit Wageningen is een route van 80 kilometer uitgezet die verdeeld is in 12 etappes die in afstand variëren van ca. 4,4 km tot 11 km. Deze etappes lopen allemaal door het bos: over bospaden, grindpaden, door weilanden en over boerenweggetjes. Een aantal jaar geleden heeft Thof hier al een paar keer aan meegedaan en Paul heeft dit jaar het initiatief genomen om een team bij elkaar te zoeken om weer eens richting Veluwe te vertrekken. Zo gebeurde het dat we met 1 auto, 2 mountainbikes, 1 busje, 3 mannen en 7 vrouwen vroeg in de morgen richting Wageningen vertrokken. Alleen Ron, Paul en Gonnie hadden al eerder een keer meegedaan, voor de rest (Suus, Nancy, Sylvia, Linda, Petra, Theo en Ellen) was het een grote verrassing wat ons te wachten stond. Omdat de teams eigenlijk uit 12 lopers moesten bestaan, hebben we ook Eline Veldhoen, Paulien Sluijter en Richard Veldhoen ingeschreven, de tweelingzussen en –broer van Ellen, Petra en Ron.

Aangekomen in Wageningen was het gezellig druk. Er hadden zich 77 teams ingeschreven die in 2 groepen zouden vertrekken. Om 9 uur klonk het startschot op de atletiekbaan voor de eerste groep en vertrok onze eerste loopster (Suus) voor haar etappe over 5,7 km. 2 fietsers gingen mee voor het wijzen van de route (wat niet nodig was, je loopt gewoon achter de rest aan en bovendien waren de etappes erg goed aangegeven met gele bordjes langs de kant). De rest van het team stapte in de bus om op weg te gaan naar het 1^e wisselpunt. Daar nam Ron het stokje over (in dit geval een knaloranje hesje met chip en voorzien van startnummer), 2 andere fietsers gingen mee en zo gingen ze op weg naar het volgende punt. Na de 4^e etappe vond een herstart plaats en konden we gezellig met het hele Thof-team een bammetje eten. De temperatuur was de hele dag al hoog maar het zonnetje kwam steeds meer door en zorgde voor tropische omstandigheden. We boften met het mooie weer na alle regen die de laatste weken gevallen is. Ook na de 7^e en de 11^e etappe volgde een herstart waardoor we tussen alle inspanningen door gelukkig steeds even lekker konden bijkomen. De route was helemaal fantastisch maar ook behoorlijk pittig: door de regen van de afgelopen weken was het parcours lekker modderig geworden. Lopers en fietsers moesten zich een weg banen door blubber en plassen, over takken en boomstronken en door natte weilanden. Op de smalste paadjes werden we ingehaald door supersnelle lopers of door een hard hijgende atleet die klonk alsof hij bijna zou bezwijken…. We zaten tot ons nek onder de modderspetters en ook de hoge temperatuur zorgde ervoor dat we ons niet meer zo fris voelden aan het eind van de dag. Gelukkig konden we na afloop douchen. Fris gewassen stonden we op tijd klaar om onze laatste loopster te verwelkomen op dezelfde atletiekbaar als waar we begonnen waren. Theo had een fles wijn meegenomen zodat we konden toasten op een geslaagde dag!

Als afsluiting had Paul gezorgd voor een Chinees buffet bij Jan (of was het Yuan?). Hongerig na een hele dag in de buitenlucht hebben we daar alle bakken van het buffet leeg gegeten! Het was nog een hele tour voor Jan om alles op tijd bij te vullen. Ook hebben we nog veel lol gehad met de Chinese ober die ons op de foto probeerde te zetten wat niet helemaal mee viel.

Kortom: weer een zeer geslaagd Thof-avontuur midden in de natuur! Wat mij betreft voor herhaling vatbaar!

Groetjes, Linda.