De weersomstandigheden leken geenszins op de extremen van 15
april 2007, want precies vijf jaar later hadden we te maken met een 'fris en
dun windje'. Prettig voor de lopers, maar minder prettig voor de supporters.
Het moet voor de man met de hamer overigens heel onprettig geweest zijn; hij
heeft op de Thoffers geen vat weten te krijgen, mede ook door de vele (Thof)
supporters uit Maasland en omstreken die zich aan elkaar opwarmden, klapten en
schreeuwden.

De marathonzondag van 15 april 2012 begon vroeg. Het vertrek
vanaf de sporthal stond gepland om half acht. Bij aankomst trof ik reeds Wout,
Theo, Marco (met zijn warmdraaiende diesel) en Henrry en (weer) Ronald
Rijnsburger aan. Al snel arriveerde ook Jaap, en … Dennis. Na Ronald R die in
Barcelona drie weken geleden ook een marathon heeft gelopen is Dennis de tweede
verrassing van de ochtend. Getraind? Nauwelijks, twee weken geleden besloten.
Als laatste was daar Ronald van Mil. Hij had van zaterdag een bankdag gemaakt,
met slechts twee wandelingetjes: naar de groene bak in de tuin en terug, en
naar de glasbak op 40 meter afstand en weer terug.

We gingen met de auto naar Vijfsluizen waar ook Michel zich
aansloot bij een uitzinnig gezelschap om met de metro te reizen naar Rotterdam
Beurs. Als je een (chip)kaartje hebt tenminste … Omdat Michel en Ronald R nog
niet in het bezit waren stelde Dennis een triootje voor. De toon was gezet,
alle alarmbellen gingen af, de adrenaline steeg hen naar het hoofd en in
no-time stond daar onze eigen RETer Hans van Veen. Ook hij zou in Rotterdam
gaan lopen, maar omdat hij niet onder de Thof maar RET vlag zou gaan lopen
hadden wij hem van ons af proberen te houden. Tevergeefs bleek nu. Omdat de
metro niet direct arriveerde en bovendien vertraagd was konden Michel en Ronald
R een geldig plaatsbewijs kopen, kon Jaap nog een laatste plas doen en kon Wout
ons bijpraten over de op te bouwen Aspirine spiegel ter voorkoming van kramp.

Tot de Beurs met de metro om vervolgens naar het hotel te
gaan. Zelf moest ik nog even naar de Expo om mijn startnummer op te halen,
zodat iedereen langs het parcours zou weten hoe ik heet. Matti aan de telefoon.
Hij wilde weten waar wij zaten, in welk hotel, welke kamer. Nu, die kamer bleek
een appartement met bijzonder steile lange trapopgang. Vóór de marathon nog
eenvoudig te bestijgen, daarna bleek dit minder gemakkelijk te gaan. En het
lukte al helemaal niet om Tom, de zoon van Matti naar boven te tillen. Dat was
jammer, want het was gezellig op de kamer met een bakkie van Michel die
hiervoor de keuken in zijn winkel moest ontmantelen. De Senseo met dubbele
uitloop maakte overuren. Wat je van de Thaise masseuse niet kon zeggen. Zij was
in geen velden of wegen te bekennen. Had ons via de organisatie wel tijgerbalsem
bezorgd, waardoor het gevaar van de inzet van pepperspray door Sylvia
definitief van de baan was. De tijd vloog voorbij, de kledingparty was gestart
en daar waren ook de dames die tien kilometer zouden gaan lopen: Carline, Nancy
en Evelien. Gauw nog even op de foto en op weg naar de start, ieder naar zijn
door de organisatie toegewezen startvak. Ook master Wout die voor de dertiende
keer de marathon in Rotterdam loopt. Het vinden van de toegangen tot de
startvakken was lastig, vonden wij en ook anderen. Velen besloten daarop om
over een hek met pinnen met een hoogte een meter tachtig te klimmen. Aan de
spiervibraties was wel te zien dat zij meer verstand hadden van hardlopen, als
dat na deze rare capriolen nog lukte.

Kort nadat Lee z'n dingetje had gedaan en het startschot
klonk kwam de menigte langzaam in beweging. En voordat Theo en ik over de
startstreep zouden denderen besloten wij om nog even te wachten op Dennis,
Jaap, Henrry en Marco om als collectief met allemaal rode shirts goed zichtbaar
over de Coolsingel te rennen. Hier werden de eerste supporters Vera, Marian,
Desiree en Ellen al waargenomen. Even later op de Zwaan waren daar Jacqueline
en Arthur. Onderweg was het volop genieten, en de eerste tien kilometer moest
je een weg banan tussen de vele andere lopers. Toeschouwers roepen je naam en
de gedachte dat je de klus weer gaat klaren bezorgen je kippenvel. Eenmaal
gefinished is het maximaal genieten. De medaille is binnen en verdiend en de
gang naar het hotel kan gemaakt worden. Raar dat het lopen ineens een stuk
moeilijker lijkt te gaan, en de behoefte aan de Thaise masseuse maakt zich
wederom van mij meester. Aangekomen bij de hotelkamer moet ik wachten, wachten
totdat de eerst Thoffer Michel (2:38) de trap afgestrompeld is en de deur heeft
geopend. De tweede Keniaan Ronald van Mil (3:06) staat al onder de douche. Een
tel later komen de volgende glimlachende Thoffers binnen. Wout, gevolgd door
Theo. En zo gaat het maar door. Henrry, Dennis, Marco en Jaap. En tot slot, na
al via de tv te zijn waargenomen Ronald R. Verhalen en (vlakke) tijden, verval
etc. De dag kan niet meer stuk en ik besluit mijn schoenen ritueel te dumpen,
vanuit het raam van e hotelkamer naar beneden op de binnenplaats. Zo, de
Rotterdam marathon 2012 zit er weer op en wij hebben er in de sporthal een mooi
feestje van gemaakt. Volgende week is het de beurt aan Frans Plieger, Angeli,
Hans Vermeer, Ron Veldhoen en Fred. Veel succes in Antwerpen.