maandag, 10 december 2012 19:08

Het leed dat de Brienenoordbrug heet

Geschreven door

Tja, de Bruggenloop, ik had er wel van gehoord en het leek me wel eens leuk, maar dit jaar nog? Neuh... Dat red ik nog niet. Wendy had al een startbewijs gekocht voor de Bruggenloop, maar doordat zij helaas geblesseerd is vroeg ze of ik haar nummer wilde overnemen. Toen hoorde ik ook dat Nancy en Marja ook van de partij waren, begon het wel een beetje te kriebelen. Ah joh, nog zat tijd om te trainen!

Weken vlogen voorbij toen mijn vriend eens vroeg 'of ik niet eens voor de Bruggenloop moest trainen'. Neejoh, zei ik, dat is pas over 3 maanden. "Welke datum is het dan ook alweer?" vroeg hij. "9 december." Toen kwam het besef dat dit nog maar 4 weken weg was. Oeps! Ik verscheen iets vaker op de trainingen sindsdien. Meestal ging ik dan 2x per week, maar nooit kwam ik tot die 15 kilometer.

Er ging geen dag voorbij dat ik er niet aan dacht, maar ja, dat kan ook niet anders als je iedere dag tegen de Brienenoordbrug aan kijkt. Ik heb de 'pech' dat mijn werk daar is gevestigd. Ik heb iedere meter van die brug grondig bestudeerd. Elke dag weer die confrontatie. Ik had daarnaast het geluk om een week van tevoren over de Brienenoordbrug heen te rijden doordat de A20 was afgesloten. Ik moest gewoon terugschakelen! Hoe ga ik daar in hemelsnaam dan lopend op komen!? Piet Paulusma voorspelt ook nog eens boutweer met regen en windkracht 6, wáárom doe ik dit mijzelf aan? Tja, opgeven is geen optie! Dus gaan met die banaan.

Ook gingen bij Nancy, Marja en mij de nodige sms'jes heen en weer van 'what to wear', maar daarna waren we klaar voor vertrek richting de Kuip. We waren met een leuk clubje Thoffers en dankzij Adri hadden we mooie parkeerplekken. Helaas hebben wij de rest niet meer gezien sindsdien. Op naar het Winterplein, waar we Tijgerbalsem en een lichtje konden ophalen. Daarna nog een keer onze kleding gecheckt, en op naar de start. O nee, plassen! We moeten plassen! We zagen wel Dixies, maar we zagen ook een rij van 15 meter. En de start was al bijna! Er zat niets anders op dan in de bosjes te duiken in de stromende regen.

Eindelijk namen we plaats in de startvlakken. De ene na de andere regenbui stortte naar beneden, maar dit alles mocht de pret niet drukken. De sfeer zat er heel goed in! De welbekende kerstklassiekers werden volluit meegebruld. Er werd gesprongen, gejuicht, gejoeld. Beregezellig. We hebben er zin in!

Het startschot klonk en daar gingen we dan. En eigenlijk gingen de eerste kilometers vanzelf. We kletsten vrolijk door, maar bovenal genoten we van al het publiek. Wat stonden er een hoop mensen! Voor we het wisten liepen we al op het vlakke stuk van de Erasmusbrug, wat inhoudt dat we al op de 4 kilometer zaten. Dat gaat lekker! Zo'n brug, dat is eigenlijk een peulenschilletje hè.

Zo tuften we vrolijk door. Op een gegeven moment kwamen we bij een drinkpost waar ik Marja en Nancy even kwijtraakte. Dit was rond het 11 kilometerpunt, dat betekent dat ik 'alleen' DE BRUG moest beklimmen. Oké, verstand op nul, bochtje om... (waar blijkbaar mijn ouders stonden maar die heb ik door mijn opperste concentratie niet eens gehoord/gezien, Wout heeft nog meegerend schijnt) en GAAN.

Mwah, dat gaat nog best lekker, dacht ik halverwege. Oké... daar voel ik een krampje, oja, mijn bovenbenen zitten er ook nog, oei, mijn kuit.. mensen om me heen hijgten en puften. Niet op letten, doorgaan! En eindelijk was het hoogste punt bereikt, de afdaling kon beginnen. Maar zelfs daar had ik het nog zwaar, tot ik ineens 'Carlineeee!' hoorde. Ik keek achter me, gelukkig liepen daar Nancy en Marja weer! Met z'n 3'en zetten we de afdaling voort. De laatste loodjes tellen het zwaarst en het geklets werd al minder. Ik keek op m'n klokje en zag dat we nog steeds mooi op schema lagen. Gaat het ons dan echt lukken binnen 1:30? Ik werd helemaal enthousiast en begon een stukje harder te lopen. Toen hoorde ik Marja nog roepen richting de finish: 'Ga jij nog een sprintje trekken of gaan we met z'n 3'en over de finish?' Met z'n 3'en natuurlijk! De laatste meters, en we vlogen hand in hand de finish over. We hebben het gehaald!!! In 1:27:32, fantastisch! Met een biertje links en poffertjes rechts heb ik deze geweldige dag afgesloten.

Vanmorgen kwam ik strompelend aan op werk, spierpijn tot in mijn kleine tenen. Maar ik heb wel even naar de Brienenoordbrug gezwaaid.

Uitslagen

Nancy de Kok 1:27:32, Marja Heijdra 1:27:32, Carline verkade 1:27:32, Adri Kalkman 1:16:36, Tineke den Oudsten 1:22:43, Stella Dekker 1:24:57, Ellen Veldhoen 1:24:57, Paul de Koning 1:06, Ron Veldhoen 1:21:39, Theo van Vliet 1.14.10, Petra Kerkhof 1:24:57, René Verkade 1:15:33, Hans van Veen 1:12:50, Sandor Wols 1:19:32, Ridwan Alblas 1:24:18



Tja, de Bruggenloop, ik had er wel van
gehoord en het leek me wel eens leuk, maar dit jaar nog? Neuh… Dat red ik nog
niet. Wendy had al een startbewijs gekocht voor de Bruggenloop, maar doordat
zij helaas geblesseerd is vroeg ze of haar nummer wilde overnemen. Toen hoorde ik
ook dat Nancy en Marja ook van de partij waren, begon het wel een beetje te
kriebelen. Ah joh, nog zat tijd om te trainen!



Weken vlogen voorbij toen mijn vriend eens
vroeg ‘of ik niet eens voor de Bruggenloop moest trainen’. Neejoh, zei ik, dat
is pas over 3 maanden. “Welke datum is het dan ook alweer?” vroeg hij. “9
december.” Toen kwam het besef dat dit nog maar 4 weken weg was. Oeps! Ik
verscheen iets vaker op de trainingen sindsdien. Meestal ging ik dan 2x per
week, maar nooit kwam ik tot die 15 kilometer.



Er ging geen dag voorbij dat ik er niet aan
dacht, maar ja, dat kan ook niet anders als je iedere dag tegen de
Brienenoordbrug aan kijkt. Ik heb de ‘pech’ dat mijn werk daar is gevestigd. Ik
heb iedere meter van die brug grondig bestudeerd. Elke dag weer die
confrontatie. Ik had daarnaast het geluk om een week van tevoren over de
Brienenoordbrug heen te rijden doordat de A20 was afgesloten. Ik moest gewoon
terugschakelen! Hoe ga ik daar in hemelsnaam dan lopend op komen!? Piet
Paulusma voorspelt ook nog eens boutweer met regen en windkracht 6, wáárom doe
ik dit mijzelf aan? Tja, opgeven is geen optie! Dus gaan met die banaan.



Ook gingen bij Nancy, Marja en mij de nodige
sms’jes heen en weer van ‘what to wear’, maar daarna waren we klaar voor
vertrek richting de Kuip.  We waren met
een leuk clubje Thoffers en dankzij Adri hadden we mooie parkeerplekken. Helaas
hebben wij de rest niet meer gezien sindsdien. Op naar het Winterplein, waar we
Tijgerbalsem en een lichtje konden ophalen. Daarna nog een keer onze kleding
gecheckt, en op naar de start. O nee, plassen! We moeten plassen! We zagen wel
Dixies, maar we zagen ook een rij van 15 meter. En de start was al bijna! Er
zat niets anders op dan in de bosjes te duiken in de stromende regen.



Eindelijk namen we plaats in de startvlakken.
De ene na de andere regenbui stortte naar beneden, maar dit alles mocht de pret
niet drukken. De sfeer zat er heel goed in! De welbekende kerstklassiekers
werden volluit meegebruld. Er werd gesprongen, gejuicht, gejoeld. Beregezellig.
We hebben er zin in!

Het startschot klonk en daar gingen we dan. En eigenlijk gingen de eerste
kilometers vanzelf. We kletsten vrolijk door, maar bovenal genoten we van al
het publiek. Wat stonden er een hoop mensen! Voor we het wisten liepen we al op
het vlakke stuk van de Erasmusbrug, wat inhoudt dat we al op de 4 kilometer
zaten. Dat gaat lekker! Zo’n brug, dat is eigenlijk een peulenschilletje hè.



Zo tuften we vrolijk door. Op een gegeven
moment kwamen we bij een drinkpost waar ik Marja en Nancy even kwijtraakte. Dit
was rond het 11 kilometerpunt, dat betekent dat ik ‘alleen’ DE BRUG moest
beklimmen. Oké, verstand op nul, bochtje om… (waar blijkbaar mijn ouders
stonden maar die heb ik door mijn opperste concentratie niet eens
gehoord/gezien, Wout heeft nog meegerend schijnt) en GAAN. Mwah, dat gaat nog
best lekker, dacht ik halverwege. Oké… daar voel ik een krampje, oja, mijn
bovenbenen zitten er ook nog, oei, mijn kuit.. mensen om me heen hijgten en
puften. Niet op letten, doorgaan! En eindelijk was het hoogste punt bereikt, de
afdaling kon beginnen. Maar zelfs daar had ik het nog zwaar, tot ik ineens ‘Carlineeee!’
hoorde. Ik keek achter me, gelukkig liepen daar Nancy en Marja weer! Met z’n 3’en
zetten we de afdaling voort. De laatste loodjes tellen het zwaarst en het
geklets werd al minder. Ik keek op m’n klokje en zag dat we nog steeds mooi op
schema lagen. Gaat het ons dan echt lukken binnen 1:30? Ik werd helemaal
enthousiast en begon een stukje harder te lopen. Toen hoorde ik Marja nog
roepen richting de finish: ‘Ga jij nog een sprintje trekken of gaan we met z’n
3’en over de finish?’ Met z’n 3’en natuurlijk! De laatste meters vlogen we hand
in hand het parcours over. We hebben het gehaald!!! In 1:27:32, fantastisch!
Met een biertje links en poffertjes rechts heb ik deze geweldige dag afgesloten.



Vanmorgen kwam ik strompelend aan op werk,
spierpijn tot in mijn kleine tenen. Maar ik heb wel even naar de
Brienenoordbrug gezwaaid.



Gelezen: 1007 keer Laatst aangepast op maandag, 10 december 2012 19:59

Komende trainingen

Op het programma staat:


Bekijk het schema