Met de marathon trainingsgroep van Lekker gelopen uit Delft vloog ik op 15 november naar Istanbul om daar de marathon op 17 november te lopen en daarna nog te genieten van die mooie historische stad.

Zaterdag met de bus naar de marathonexpo, altijd gezellig maar voor de meesten niet nodig want de start bewijzen hadden wij deels al. Met de boeking via het reisbureau was er iets fout gegaan en tenslotte maar op het startbewijs van mijn zus gelopen die geblesseerd is.
Maar gelukkig is alles goed gekomen, ik had nummer 4011, voelde me goed en had er zin in om te gaan lopen. Avonds aan de pasta en vroeg naar bed.

Na een onrustige nacht werden wij om 5 uur, op mijn verjaardag, gewekt tegelijk met het ochtendgebed van de moskee, na het ontbijt met de bus naar de startlocatie in Azië gegaan, wel vroeg omdat ze waren bang voor de drukte onderweg, maar dat viel dus mee zo vroeg.
Aankomst om 7.15 en daarna moesten wij een kwartier lopend naar de start die ze nog aan het opzetten/opblazen waren, en zelfs de strepen nog gezet moesten worden.

De start was in Azië vlak voor de Bosporus brug, dus gelijk omhoog na de start, het weer was prima, geen wind, temp 8 graden en een zonnetje, beter kan het niet.
Eindelijk ging om 9 uur het startschot, samen met een maatje uit Delft die ik daar op de trainingen ontmoet had zijn we gaan lopen, wij dachten dat het tempo van 6.15 wel haalbaar zou zijn.
Over de brug liepen dus gelijk omhoog, heel druk en er liepen ook Turken in boerka, zij konden nu gratis over de brug. Na de brug waren wij weer in Europa en liepen wij verder de stad en later meestal langs het water.
Niets was er vlak alles liep omhoog en omlaag. Drinkposten om de 5 km, water, appel, suikerklontjes, soms banaan en sportdrank. Tussen de drinkposten steeds weer een water en sponzen post op 2,5 km
De temperatuur liep op naar 16 a 17 graden, heerlijk. Ik liep nog steeds lekker toen mijn zus op het 15 km instapte en voor mij een banaantje had, zij zou een stuk met ons meelopen, tot waar de weg weer een langstuk omhoog liep.
Wij kwamen langs het water te lopen, waar het redelijk vlak was. Op de 30 km was mijn tijd 3.08 uur, daar was ik niet ontevreden over, volhouden als het lukt.

Met mooi uitzicht over de zee waar mooie boten lagen was het nog steeds genieten, maar daar stonden niet veel mensen aan de kant wel veel politie en soms een supporter.

Bij de 35 km begon ik de vermoeidheid te voelen, gewoon doorgaan nog steeds met mijn maatje, Bij het 40 km punt gingen wij het park in en dat ging flink omhoog, dat hakte er wel in.
Daar heb ik mijn maatje moeten laten gaan. Ik zag op mijn horloge dat het toch een pr zou worden en dacht nu heel blijven en ik wist dat er nog een heuvel op het laatste stuk zou komen.
Onder de poort door kwam het laatste stuk wat lelijk omhoog ging en toen ging echt zeer doen, maar het eind kwam in zicht. Mijn zus stapte weer in en het was geweldig om samen het laatste rechte stuk met mijn zus over de finish te gaan.

Ik was moe, blij en heel tevreden met deze marathon, hij was zwaar omdat er zoveel hoogteverschil in zit, mijn eindtijd was 4 uur 30 minuten en 15 seconden. Een paar blaren en een blauwe teen, maar met een pr verbetering van ongeveer 13 minuten en dat op mijn 60 ste verjaardag gaf mij een erg goed gevoel.

Je snapt het wel, die dag kan niet meer stuk. En avonds is met de hele groep uit Delft, 50 man, mijn verjaardag gevierd. Een dag met een gouden randje om nooit te vergeten.

De rest van de week met goed weer er een leuke stedentrip van gemaakt en vrijdag weer naar huis.

Groeten, Paula van der Vaart