Wat doe je als je eindelijk eens in topvorm bent voor een halve marathon en er valt een uitnodiging van goede vrienden op de deurmat.

Weekendje en feestje in Almere op 25 mei, nee hè!!

Ja dan besluit je om het toch allebei te doen.

Vandaar geen prachtige Westland marathon, maar een halve marathon onder zeeniveau de zeebodemloop in Lelystad.

Zaterdagochtend 24 mei samen met Jeroen, mijn enige supporter naar Lelystad gereden. De ochtend begon bewolkt maar het werd steeds warmer. Het was een gezellige drukte bij sportcentrum de Koploper. Kinderen van verschillende scholen liepen 1, 2 of 5 km.

Om 1 uur zou de halve marathon starten, 20 minuten later de 10 km die dus ook ons parcours liepen.

In het startvak hoorde ik dat we 2 ronden van 10 km en nog wat moesten lopen. Oeps dat had ik nog niet meegekregen. Wel heel raar zo in je eentje zonder al die gezellige Thoffers! Wat doe ik hier?!

Maar goed als je A zegt moet je ook B zeggen dus.............. gaan.

Lekker gestart maar al gauw moest ik van het asfalt door blubberige bospaadjes met hele venijnige heuveltjes. Ach als je er op moet mag je er ook een keer vanaf, in gedachte hoorde ik de trainers praten "lange pas en laat je gaan".

Wel heerlijk koel onder de bomen want het was ondertussen best heel warm geworden. Het ging echt kris, kras door de bossen. Jeroen die mee fietste zag ik soms niet meer omdat hij dan een ander pad moest nemen. Bij 6 km kwamen de eerste lopers van de 10 al voorbij dus dat was opletten op die smalle bospaadjes.

Vreselijk als je dan bij de finish komt en je moet dat zelfde lusje nog een keer.

Het was ook echt zweten en het motiveerde ook niet om nog eens extra aan te zetten. Een tijd zette ik al helemaal uit mijn hoofd. Eerst maar zorgen dat ik zonder bus binnen zou komen.

De tweede ronde was zwaar maar toch kon ik vlak blijven lopen.

Het laatste klimmetje bij 19 km was vreselijk, maar gelukkig was de finish nabij.

Met 2.09.09 uur moet ik volgens Jeroen tevreden zijn gezien het parcours, de warmte en zonder publiek, maar ik kon er niet echt blij mee zijn.

Maar het feest en de gezelligheid die daarna volgde deed het al snel vergeten.
Ik hoop dat de Westland Marathon volgend jaar nog een keer gehouden wordt en dat ik daar dan wel aan mee kan doen.

Gonnie