Tijdens de LDVDM-borrel gebeurt het allemaal. Zo ook op donderdagavond 27 december wanneer Hans en ik besluiten om ons in te gaan schrijven voor de Maratona di Roma die op dezelfde dag als de Rotterdam marathon gehouden zou worden. Mooi, ik heb weer een leuk doel om naar toe te trainen! Nu ging dat trainen bij mij wat minder door kuitblessures, maar door adequate behandeling van Jip was ik net op tijd klaar om pijnvrij te kunnen starten. Een wedstrijd moest het daarom maar niet worden, dus dan maar aanvliegen als een lange duurloop en hopen dat de beentjes heel zouden blijven.
We besloten er een kort en intensief weekendje van te maken. Dat is gelukt. Zaterdagochtend vroeg vlogen we naar Rome. Na inchecken in het prima hotel gingen we snel naar de marathon-expo waar we ons startnummer konden ophalen. Er stond een lange rij, dus we gingen eerst maar eens spaghetti eten in een mooi eettentje in de buurt. Altijd een mooi moment als je je startnummer in ontvangst neemt. Het bleek alleen dat we waren ingeschreven als Belgen... Daarna zijn we maar snel naar het start/finish gebied om de hoek van het Colloseum gegaan voor een verkenning. Daar zagen we dat het laatste stukkie gemeen vals plat omhoog was over Romeinse klinkertjes. Met volop zon en een lekker temperatuurtje was het prima toeven. Zo besloten we maar wat van de top-10 bezienswaardigheden te gaan bekijken. Je kijkt je ogen uit bij het monument van Victor Emanuel II, de Spaanse trappen, de Trevifontijn, het Pantheon en de vele kerken en voordat we het wisten hadden we er ruim 15 km al slenterend op zitten. In de avond op zoek naar een pizzeria in de buurt van het hotel om met een lekker wijntje te proosten op wat komen ging en daarna snel ons bedje in.
Nu regent het zo ongeveer één dag in het jaar in Rome en dat was voorspeld op de dag van de marathon. In de vroege ochtend leek het nog een zonnige dag te worden, maar toen we uit de metro boven de grond kwamen regende het toch echt! De Italianen hadden hard gewerkt die nacht want het parcours en de weg er naar toe lagen er piekfiijn bij. Er stonden alleen wat weinig dixies dus we besloten achter een ehbo-tent wat Romeins marmer te teisteren met een laatste (angst)plasje. Voor het eerst sta ik in een startvak waar ik met m’n geringe lengte over de lopers heen kan kijken; lachen!
Hans was goed getraind en besloot met de 4-uur haas mee te gaan. Die stond met fuchsia balonnen in de hand te rillen van de regen, maar had er zin in (zie foto). De temperatuur was met zo’n 14 graden helemaal prima. Om 08:40 werd ons vak weggeschoten. Heb dan altijd kippevel; het blijft toch altijd weer bijzonder om dit te mogen doen.
De eerste 5k was het wat soppen door de plassen, maar daarna werd het gelukkig droog. Hans was ik snel kwijt in de mensenmassa. Ik had de marathon ingedeeld in 4 uren+ en ging lekker lopen op gevoel waarbij ik niet te vaak keek naar het tempo en de afstand op de Garmin. Een super ervaring om zo vrij door zo’n mooie stad hard te lopen! De km’s vlogen voorbij en ik kreeg gelukkig geen problemen met m’n kuiten, energiehuishouding of ander ongemak. Op de 32k had ik mezelf een Dinie-momentje beloofd, maar na 10 meter wandelen besloot ik snel door te gaan. Het tempo werd lager, maar ik kon blijven hardlopen. De laatste 10k ging met volop zon door de oude Romeinse stad die op dat moment helemaal van de lopers was. Dat geeft een topgevoel! Het laatste stukje rond het Colloseum was inderdaad gemeen omhoog en ik zie dat ik in 4uur10 kan finishen als ik gas geef. Ik probeer het en het lukt zelfs tot op zekere hoogte, maar met een lach stop ik er weer even snel mee; ik vind het helemaal wel goed zo! Eenmaal over de finish zoek ik de mooiste Italiaanse uit om de fraaie medaille van in ontvangst te nemen en geef d’r een zoen op d’r wang. Ze vergeeft het me als ik zeg dat ik uit Maasland kom.
In het finish gebied kom ik gelukkig Hans tegen die ook helemaal heppiedepeppie is. Hij was tussen de 3uur50 en 4uur haas gaan lopen en was zonder problemen - easy going - binnen gekomen in een tijd van 3uur54; knap! Snel bel ik Sandra op om mijn ervaringen te delen. We gaan terug naar het hotel om even te douchen, maar besluiten weer gauw terug te gaan richting de binnenstad. Op een terras in de zon smaakt het bier en de wijn met wat pasta-dingetjes erg goed. Daarna weer lekker wandelen door de oude Romeinse stad en op het eind van de dag gaf de Garmin stappenteller ruim 60.000 stappen aan.
Maandagavond zouden we terugvliegen, maar niet voordat we Vaticaanstad bekeken zouden hebben. Dat hebben we geweten; wat een mensenmassa! In de lange rij vertelt Hans me dat de Paus een sneer aan Trump heeft uitgedeeld vanwege zijn plan om een muur te bouwen langs de grens met Mexico. We kijken naar de 30 meter hoge muur rondom Vaticaanstad en moeten er om lachen. Met een Italiaanse gids begonnen we aan een lange schuifeltocht, maar na 2 uur Romeinse geschiedenis besloten we toch echt er tussenuit te piepen. Via de Sixtijnse Kapel door naar de Sint-Pietersbasiliek en snel naar buiten. Héél indrukwekkend allemaal, maar het is mooi geweest. Het was een super weekend!
Groetjes, Philip (en Hans)