Zaterdag 2 juli stond alweer de zesde wedstrijd uit het Agium Zomercircuit op het programma: de Kadeloop in Schipluiden. Wie weleens heeft deelgenomen aan dit hardloopevenement weet uiteraard hoe het parcours is ingedeeld: de eerste zeven kilometer door de weidse polders van Midden-Delfland, om de laatste vijf kilometer op een smal paadje langs de Vlaardingervaart te lopen. Bijna traditiegetrouw was het weer ons ook dit jaar ‘gunstig’ gezind. Een graad of 25, met een bescheiden windje, dat de lopers op de terugweg van Vlaardingen naar Schipluiden in de rug hadden.

Kogel

In de kantine van vv Schipluiden zag ik voorafgaand aan de wedstrijd Ronald van Mil. Toen ik vroeg wat zijn plan was, antwoordde hij dat hij zeker geen hoge verwachtingen had. Hij was ziek geweest, en kampte ook nog eens met achillespeesproblemen. Jammer, want ik had gehoopt samen op te kunnen lopen, wat niet alleen gezellig maar ook functioneel en stimulerend kan zijn. Zelf ging ik uit van een eindtijd van 48 à 49 minuten, dus rond of iets boven de 4-vlak. Ik zou zoals altijd behoudend starten, om mogelijk in deel twee nog iets te versnellen. Om half 3 werden we weggeschoten en wat schetst mijn verbazing? Ronald ging er na de start meteen als een kogel vandoor. Hij sloeg direct een gaatje, dat ik na een kilometer of twee gedicht had en we alsnog samen in een groepje van een man of vier belandden. We konden elkaar tegen wind of met zijwind helpen door kop over kop te gaan lopen.

Klaar

Na ongeveer vijf kilometer gingen er twee lopers af, waaronder helaas ook Ronald. Niet veel later kwam ik samen met nog een loper van AV Fortuna op de 5 kilometer door in 19.45. Best snel, eigenlijk iets té snel. Na zeven kilometer draaiden we bij Vlaardingen de kade op en moest ik een tweetal met wie ik enkele kilometers samen had gelopen helaas laten gaan. Het ging net iets te hard. Gelukkig hadden we wind mee en had ik dus geen voordeel meer van een groepje. Ik besloot mijn tempo van rond de 4-vlak te consolideren en de wedstrijd gewoon uit te gaan lopen. Helaas kon ik geen lopers meer inhalen, waardoor het in die laatste kilometers eigenlijk een vrij saaie race werd. Na elf kilometer stond broer Frans net voorbij de trambrug langs de vliet, die ik nog kon mededelen dat het nu toch wel echt pittig aan het worden was. Met andere woorden: ik was klaar. Gelukkig weet je op dat moment wel dat je er bijna bent; nog een klein stukje langs het water richting dorp, vervolgens het lusje in het centrum en dan zit het erop. Helaas zag ik de tijdsregistratieklok in de verte net iets te laat om te kunnen zien dat ik nog altijd in de 47 minuten zat (ik loop zonder horloge). Maar omdat ik nog zo’n 100 meter moest en nog maar een paar seconden over had, hield ik het net niet onder de 48, wat ik toch een beetje jammer vond: 48.02 netto. Maar al met al een prima tijd, waar ik gezien de lastige omstandigheden heel tevreden mee mocht zijn. Toen ik nog even bleef kijken bij de finish zag ik Ronald over de streep komen in een tijd van 51.42. Bij hem was het ook niet helemaal vanzelf gegaan, zo zei hij later met gevoel voor understatement.

Gezellig

Na afloop was het op het terras met Ronald en enkele andere deelnemers onder het genot van een lekker koud biertje nog even heel gezellig. De volgende race is de Ruitenburg Run op 16 juli in Maasdijk. Daar zal ik speakeren, om zelf de laatste twee wedstrijden van het circuit, in De Lier en ’s-Gravenzande, weer aan de start te staan om zo in het Agium Circuit hopelijk als derde te eindigen in mijn leeftijdscategorie.

Fred