mijn mobiel, die als wekker functioneert. Coldplay zal zo hun mooiste nummer inzetten om mij uit een diepe slaap te ontwaken.
Maar vandaag is dat niet nodig, ik stap eerder uit bed want vandaag begint een mooie dag . . . . . . Na de gebruikelijke ochtend rituelen, met steevast twee volle glazen vers geperste jus d’orange bij een Vietnamees ontbijt, stappen mijn collega Barry en ik in de auto van onze Vietnamese agent, Dung Phiet Pham. Nog even snel een kleine cross check om te kijken of ik mijn mobiel, fototoestel, portefeuille, paspoort en aantekeningen bij me heb en de reis kan beginnen.
Voorafgaande aan deze dag is er al heel wat geregeld en zijn er al de nodige administratieve handelingen gedaan. Eerst de uitreiking van de cheque door Sport en Spel op 17 september, daarna het ontvangen van het geldbedrag bij Persoon Outdoor Living en vervolgens het overboeken van het eerste deel van het geld om in Vietnam op te nemen.
Na een uur rijden komen we aan in een vertrouwde omgeving, het kantoor van Dung. Hier heeft hij Vietnamese Dong (VND) 195.000.000,00 in een kluis voor mij klaar liggen. In Euro’s komt dit bedrag neer op zo’n kleine € 9.000,00. Of ik het even na wil tellen, vraagt mijn grappige agent.
Zoals afgesproken zal de inrichting voor het nieuw gebouwde kindertehuis met het geld van de Maaslandloop betaald worden. Naast de gebruikelijke steun van mijn bedrijf aan het kindertehuis leek mij het realiseren van de inrichting voor de nieuwbouw een uniek en mooi project om samen met de Maaslandloop te doen.
Na de telling geef ik Barry en Dung stap voor stap aan hoe ik vandaag te werk wil gaan. Met mijn instructies stappen Barry en ik in de IZUSU van Dung en rijden we weer een uur. Het kindertehuis Que Huong is gevestigd in een grote voorstad van Saigon, Binh Duong en ligt aan een grote brede weg. Rijkswegen zijn er niet in Vietnam, alleen maar grote wegen. Deze wegen zijn belangrijk want bijna iedereen woont, werkt, fietst, loopt, slaapt of eet aan deze wegen. Door heel Vietnam is dit zo, meer land inwaarts wonen en leven de (rijst)boeren. Langs de weg gebeurt de handel en is het leven. En wordt een weg heel erg veel gebruikt, dan zetten we er een tolpoort met een paar uniformen neer, kassa!
Op het terrein van Que Huong is het rustig, het is slaapies tijd en met een snelle blik in wat kamers zie ik kinderen en leidsters liggen op dunne matrasjes. Twee meisjes staan iets verderop in de deuropening en vallen bijna om van schrik als ze twee van die gigantisch lange Europeanen uit een stoffige IZUSU zien komen. Barry begint volgens afspraak met zijn fotoreportage en ik stap naar binnen waar de directie ons verwelkomt.
Het bezoek is geregeld door Dung en het is duidelijk dat men weet wat we komen doen. Gelukkig maar want ik kom hier geen halfje wit brengen. In het Engels steek in mijn verhaal af, een vrijwilliger uit Nieuw Zeeland en Dung vertalen af en toe mijn woorden voor mevrouw Que Houng en de overige stafleden. In korte bewoording geef ik aan dat ik de bouwbegroting heb gelezen en dat het mij verheugt dat ik de volledige inrichting voor rekening kan nemen.
De belofte om mij hiervoor sterk te maken kom ik vandaag na, gerealiseerd door Maasland, de Maaslandloop en Sport en Spel. Vandaag doe ik de eerste aanbetaling en met de contactgegevens van de groothandel waar het een en ander wordt aangeschaft, zal de inkooporder door ons worden gecontroleerd . Dit om te zien welke prijzen er gerekend worden en om de kwaliteit van de meubels te controleren.
Adressen en contactpersonen worden uitgewisseld en Dung krijgt de opdracht mij op de hoogte te houden. Dan volgt het moment dat ik het eerste deel overhandig aan mevrouw Que Huong, vijf of zes mensen met een fototoestel schieten omhoog en klikken of hun leven er vanaf hangt. Alsof ik Wesley Snijder contracteer voor FC Saigon poseren mevrouw Que Huong en ik voor de camera’s.
Ik zou graag willen weten wat zij nu denkt maar als ik de tranen in haar ogen zie, weet ik genoeg en moet ik alle zeilen bijzetten om niet een potje te gaan staan janken. Dan maar gauw naar de nieuwbouw en het bouwresultaat van de afgelopen maanden bekijken. De rondleiding begint in het oude gedeelte en loopt langs de slaapverblijven waar nog steeds kinderen liggen te slapen.
Hoe is het mogelijk bedenk ik, dat je zo kan slapen in deze klamme natte hitte. Bij mij staat het zweet op mn rug en er loopt een straaltje zweet langs mijn slaap naar beneden. Toch word ik getrokken naar een groot wit gebouw met blauwe vakken, een gloednieuw waanzinnig mooi gebouw ligt achter het oude gedeelte. Even weet ik niet wat ik moet zeggen, en als je Thuur kent is dat een uniek moment.
Het gebouw is bijna af en leeg, het wacht op de inrichting en wat kleinere laatste klussen. Ik wou dat ik mister verbouwing Wout Verkade nu naast me had staan om zijn oordeel te horen. Ik weet zeker dat hij dit prachtig zou vinden en desnoods de hele afstand van de Maaslandloop volgend jaar in z’n eentje zou doen voor het geluk van die kinderen, iedereen die heeft meegedaan zou dat doen als ze dit zouden zien. Zelf word ik al gelukkig van de buitenkant en de uitstraling van het pand.
Binnen is het leeg maar ik begrijp heel goed hoe het ingericht kan worden. De toelichting over een gedeelte wat als ziekenhuis zal fungeren, waar de leidsters slapen, dat er 20 kinderen op 1 kamer liggen en dat het gebouw plek biedt aan 120 kinderen gaat geheel aan me voorbij.
Ik denk nog maar aan 1 ding, Maaslandloop-kanjers wij gaan die gassies hier hartstikke gelukkig maken.
BEDANKT BEDANKT BEDANKT!
Arthur Davidse 
