Heerlijk weer om te vertrekken en ons was in Parijs ook heel mooi en warm weer beloofd.

Daar was echt niets over gelogen….het was er boven de 25 graden toen we op Gare du Nord aankwamen. Omdat we maar 500 meter van het station een hotel geboekt hadden, dachten we wel te kunnen lopen, we zijn tenslotte lopers! Het zag er letterlijk zwart van de mensen, allemaal marathonlopers dachten we eerst. Maar dat waren gewoon mensen die in Parijs wonen! Kan ook nog.

Na een halfuurtje lopen vonden we dan toch ons hotel. Toen heb ik meteen m’n eindtijd van de marathon bijgesteld, want als je over 500 meter al een halfuur doet ????? Snel onze spullen op de kamer gezet en de metro genomen naar Porte de Versailles waar we ons startnummer konden ophalen.

Om 20.00uur sloot de beurs, wij waren er 10 min voor sluitingstijd, op tijd dus! Lekker rustig, zo deden we snel zaken, ff shirtje passen “steunkousen” kijken, wat zijn er veel soorten!!! En kleuren!!! En ineens hadden we ongelofelijke honger! Kwam dat nu omdat we allemaal energierepen en gelletjes zagen??? Gelukkig konden we recht tegenover de MarathonExpo meteen een Brasserie in om heerlijk aan de pasta en de vin te gaan. ( misschien hadden we geen fles moeten nemen…)

Tja en toen weer terug, inmiddels donker, met de metro. Na een weekend kun je ons alles vragen over de metro lijnen, maar vrijdag zaten we er nog niet helemaal in. Toch hebben we het hotel weer gevonden en gingen moe en een beetje gespannen slapen. Nou ja dat probeerden we……wat een geluidsoverlast in zo’n stad zeg, dat kennen we in Maasland echt niet! Toen het raam maar dichtgedaan zodat we de slaap konden vatten.

Na het zeer uitgebreide ontbijt met crepes gingen we kijken hoever we bij de start op de Champs d’Elysee vandaan waren en hoelang je daar over doet met de metro. Na 35 min waren we daar, maar vanaf daar moest je nog een half uur lopen om je spullen in te leveren die je dan na de finish weer kon ophalen. Veel tijd nodig wisten we meteen. Als de start dan om 9u ’s morgens is, moet je wel om 7 uur de deur uit!!! Ook dat wisten we nu, en konden we aan de lunch, want ja de inwendige mens is ook heel belangrijk. Eerst een stukje met de” hop of hop on bus” richting de bekende Eiffeltoren gereden om met goed uitzicht te eten.

Daar hebben we daarna heerlijk in het zonnetje een middagdutje gedaan, net als heel veel andere mensen. Wat een mensen lopen rijden skaten fietsen en luieren daar. Veel, heel veel!! Maar ja wat wil je ook, een marathon waar 40.000 mensen aan meedoen, met supporters. Je zult het maar organiseren als marathon bestuur.

Op “de dag” stonden we om 6 uur op, half 7 aan’t ontbijt, tassen ingeleverd bij de hotelbaas, haalden we ’s middags weer op voor vertrek. Ik ( a3) kon geen hap door m’n keel krijgen, m’n maag was nog niet wakker…. Petra kon heerlijk eten, en dronk zelfs haar “toverdrankje” met smaak op.

Om 7 uur met een groepje uit het hotel vetrokken naar de start. De metro was nog redelijk leeg, maar dat veranderde per station, het werd drukker en drukker. Makkelijk want nu liepen we gewoon achter de massa aan naar de inname van spullen. Het was al meteen warm, dus korte broek en shirtje was de kleding keuze.

Tja en toen naar de startvakken, Petra in grijs voor 4.15 en ik in groen voor 4 u. ( was ik nu vergeten om die eindtijd bij te stellen???) Het was onwijs druk en we waren dus ook echt precies op tijd in het vak. Even om je heen kijken wie er stonden en wie je medelopers dus zouden zijn, of het begon al in beweging te komen.

De start was ineens om kwart voor 9, hoe eerder hoe beter???? Tja en daar begon ons avontuur over de “ideale blauwe lijn” , de Champ’s dÉlysee af naar beneden de Place de la Concorde over langs de Tuillerieën. En nog wat bekende en onbekende gebouwen, en elke 5 km een drankpost. De eerste op 5 km, aan de rechterkant van de het parcour! En ja waar liep ik…….LINKS deze keer( zou Henk daar dan staan?????) Ik dacht ik blijf op de blauwe ideale lijn, geen kilometer te veel! Toch maar even van afgeweken, want anders had ik toch de waterpost gemist. De verzorging onderweg was echt fantastisch, water in flesjes van 330 ml, sinasappels, bananen en rozijnen in overvloed.

Op 33 km was er sportdrank, heerlijk na al dat water en gelletjes! Ook deed de “pompier” zijn uiterste best om de lopers te koelen door met de brandslang te spuiten.

Wat een genot om mee te mogen doen aan deze marathon, een feestje….. Op sommige stukken heel veel publiek, en soms weer niets. Leuke bandjes en DJ’s voor de muzikale omlijsting en uiteindelijk het Bois de Boulonge ( bijna het einde…) Door menig RoParunner “het gevreesde bos” waar je kunt verdwalen. Ondanks dat de kilometer aanduiding voor geen meter klopte met mijn GPS horloge ( ik weet inmiddels echt hoe hij werkt) was de 42,195 km zo voorbij… Maar wat een aankomst, ineens heel veel publiek langs “een plein” een hoogwerker met een bordje “ARRIVEE” en dat was het dan! Geen enkele bekende die je de finish overschreewd, Maar wel een enorm goed gevoel, WE DID IT!

Vervolgens met de massa mee , chip inleveren, finish shirt in ontvangst nemen en dannnnn……………… de “felbegeerde gouden medaille” Wat een mooie!!!!! En al nagenietend de ingeleverde spullen ophalen en op elkaar wachten bij de” bananentent” en natuurlijk wat sms-jes versturen naar het thuisfront. Nadat we elkaar gevonden hadden terug naar het hotel met de metro. Dat hadden we al een keer gedaan, dus wisten we precies welke kant we opmoesten, dachten we.

Eenmaal in de metro vonden we het wel opvallend dat er weinig marathonlopers in zaten. Klopte ook wel, want wij zaten compleet in de verkeerde metro. Eén die de stad uitging!!!! En daar kwamen we bij het eindpunt (na een half uurtje) pas achter!!! Gelukkig was er een aardige francaise, die ons hielp en in het engels uitlegde hoe we terug moesten. We hadden namelijk niet al teveel tijd om onze spullen in het hotel op te halen, te douchen en met de Thalys terug! Tja, wij zijn van de tijd, plannen strak…….dus ook dit lukte allemaal precies om weer op tijd bij Gare de Nord te zijn voor de terug reis.

Met medaille in de trein werden we als helden gezien, wat we natuurlijk ook zijn! Net als de Marathon finishers in Dublin en Rotterdam. Iedereen heeft op haar en zijn manier weer prachtig gepresteerd. Daar is Thof trots op, dat weet ik zeker.

En diegene die een halve marathon liepen ( Jacq Dinie Ellen, Julie en Simone) en de 10 km….natuurlijk ook jullie zijn Kanjers.