Lieve mensen,

Allereerst iedereen bedankt voor alle kaartjes, e-mails, bloemen, whats-appjes, berichten op welke manier dan ook. Het heeft mij Ellen en de kids erg veel goed gedaan te weten dat er zoveel mensen meeleven. Ben zojuist thuis gekomen uit het ziekenhuis, en om nu te voorkomen dat als ik straks weer een rondje mag wandelen iedereen gaat vragen wat er nu precies gebeurd is zal ik het hele verhaal maar via deze weg doen J

Vorige week woensdag was net begonnen aan een rondje hardlopen ter voorbereiding op de 020 marathon (misschien ligt het daaraan J ). Ben ik niet lekker geworden, en ben dus halverwege richting de broekpolder gekeerd. Tijdens het terug lopen werd het alleen maar erger, en heb ik Ellen gebeld om me op de fiets te halen. Had geen energie meer om ook normaal te kunnen lopen.

Nog even een paar honderd meter achter op de fiets bij Jordy gezeten, maar ook dat was niet meer te vol te houden. We zijn toen gestopt ben op de grond gaan liggen en 112 gebeld.

De ambulance broeder heeft direct bij het zien van de ECG geconstateerd dat het een zwaar Hart infarct was. Toen zijn alle gegevens direct naar het Haga ziekenhuis doorgegeven waar een team van specialisten klaar stond om mij op te vangen.

Daar is er zeer snel een adequaat gehandeld en gelijk begonnen met dotteren, er is toen ook gelijk een stent geplaatst.

Vanaf dat moment was de situatie wel stabiel maar nog wel kritiek, ik heb toen de eerste 24uur op de IC van Haga gelegen, waarna ik stabiel genoeg was om naar het Reinier de Graaf ZKH te worden verplaatst. De volgende 24uur ook daar weer op de Hartbewaking gelegen.

Hierna was de situatie dusdanig verbeterd dat ik naar de afdeling Cardiologie mocht, maar nog wel met permanente Hartbewaking, maar gelukkig wel met wat meer beweging vrijheid enz. De afgelopen dagen elke keer weer een stukje beter met als resultaat dat ik vandaag naar huis mocht.

Alles bij elkaar is de afgelopen periode een spannende en emotionele tijd geweest, maar ik ben er nog J

De komende 6 weken staan volledig in het teken van Rust en Herstel, waarna er weer een echo van mijn hart wordt gemaakt en de revalidatie kan beginnen. Tot welk niveau het herstel zal doorzetten is nu nog niets van te zeggen, dat er permanente schade aan het hart is zeker.

We gaan het allemaal beleven, maar het zal zeker allemaal goed komen.

Gr,

Ron