Vlak na de marathon van Amsterdam in 2024 hoorde ik dat Gerben daar zijn 10e en laatste marathon wilde gaan lopen. Zelf heb ik er inmiddels aardig wat in het buitenland gelopen en als ik daar dan mensen sprak over marathons in Nederland hadden ze het altijd over Amsterdam. Ik kende alleen maar verhalen, dat het daar saai was en geen publiek dus Amsterdam stond echt niet op mijn lijstje die ooit te gaan lopen. Maar toen hoorde ik Gerben en dacht bij mezelf, ik als Nederlander ga overal heen maar in onze eigen hoofdstad heb ik geen interesse. Dat vond ik dan ook wel weer vreemd dus toen ook maar snel ingeschreven voor de editie van 2025. Dat moest ik dan wel snel doen want er werden meer lopers toegelaten dan ooit ivm de 50e editie en het 750 jaar bestaan van de stad. Alleen de eerste 15.000 mochten in het Olympisch stadion starten. En als je dan toch mee gaat doen, wil je ook daar starten. 

In juli ben ik begonnen met de echte marathonvoorbereiding (op mijn niveau). Om de andere dag een intervaltraining en om de 2 weken een oplopende duurloop. Iedere keer 2 km erbij. 4 weken voor de marathon had ik de langste loop, weliswaar in 2 etappes, van bijna 32 km. Daarna ben ik de afstanden een beetje gaan afbouwen. Wat heb ik voor deze marathon anders gedaan dan anders? Ik ben er heel veel bij gaan squatten. Gewoon thuis met een paar gewichten, bijna elke avond een stuk of 20 keer. Ik hoopte dat dat ervoor zou zorgen dat ik niet van die onwijs zere benen heb de laatste paar kilometers.

En zo werd het oktober. Eerst waren de hardlopende mannen in mijn gezin aan de beurt in Eindhoven en daarna volgde Amsterdam. 

Op vrijdag zijn Gerben en ik lekker vroeg naar Amsterdam gegaan om daar ons startnummer op te halen. We zaten helaas niet in dezelfde wave dus moest ik mijn creatieve brein gebruiken om dat even voor elkaar te krijgen. Heel simpel, Gerbens startbewijs onder de kopieermachine, gekleurde stukje eruit geknipt en op mijn nummer geplakt.

Dat moet goed komen. 

Zondagochtend 7 uur stond mijn taxi voor de deur. Raceday! We hadden er beide heel veel zin in, hadden heerlijk geslapen op een lekkere slaappil dus we stonden in ieder geval uitgerust aan de start. Gerben had fantastische parkeerplekken geregeld en dus was het een klein stukje lopen naar de sporthal waar we ons konden omkleden en nog even konden zitten. Wat aan te doen, vind ik altijd een beetje lastig als het 's morgens bij de start maar 7 graden is en in de loop van de dag 12 graden wordt. Ik heb een hekel aan kou maar verschillende mensen wisten me te overtuigen dat een korte broek echt goed was, je loopt immers ook een groot deel door de stad waar toch de wind en temperatuur milder is. Dus korte broek en shirt met losse sleeves en handschoenen die weggegooid konden worden. We moesten om kwart over 9 starten dus vertrokken we kwart voor 9 richting stadion. Brrrr, was echt wel fris hoor. Onderweg stonden de tenten waar we de tassen af konden geven; voor 30.000 mensen… prima geregeld. Toen een spannend momentje, de trappen op waar de controle stond. En bij niemand wilden ze het startnummer zien, behalve bij mij. Kwam misschien ook omdat ik mijn nummer verstopt had onder een dik vest. Rits open, ja hoor, loopt u maar door. Zodoende konden we dus samen starten, is toch altijd leuker dan alleen in zo'n startvak staan. 

Op een groot scherm konden we de start van de wedstrijdlopers zien. Die arme Anne Luijten, wat had ze het koud.

En daarna volgde al 'druppelsgewijs' de rest van de lopers. Onze race was begonnen. Het stadion uit, linksaf. Na 1,5 km gingen we het Vondelpark in en toen vond ik het al leuk. Kijk, het is geen start zoals in Rotterdam waar vanaf de eerste kilometer al enorm veel mensen staan maar het was acceptabel. Toen we het Vondelpark uitgingen, herinnerde ik me de plek waar we heel rap moesten instappen na een Thof-activiteit ter ere van het 20-jarig bestaan, geloof ik. Had ik Gerben weer wat te vertellen:)

Na 4 km gingen we het rijksmuseum onderdoor waar een heus orkest zat te spelen, leuk! Dan komt er een stuk waar je heen- en terugloopt en ga je langzamerhand richting de Amstel. Dat saaie stuk langs de Amstel, want dat wordt altijd gezegd. Nou, ik vond het helemaal niet saai. Mooie huizen aan de ene kant en af en toe een bootje en lui op een flyboard aan de andere kant. Genoeg te zien. We hadden een mooi tempo. Soms dacht ik, ga ik niet te snel. Over het algemeen loopt Gerben sneller dan ik maar ook voor 

Gerben dacht ik dat het misschien te snel was. De vraag was, moeten we langzamer maar we liepen eigenlijk alle twee goed dus ga maar zo door. 

Op 19 km, bij het keerpunt bij Ouderkerk a/d Amstel, zouden de zus van Gerben en zijn beste vriend staan. Maar helaas, ze stonden er dus niet wat een beetje teleurstelling bij Gerben gaf. Maar wat bleek, te vroeg gemopperd, ze stonden gewoon zoals ze opgedragen hadden gekregen, voor de brug 200 meter verder. Even een hug en weer door. 

En dan zie je halverwege de terugweg langs de Amstel opeens de Arena liggen en als je dan zegt: "kijk daar ligt dat stadion van die goed voetballende club uit Amsterdam", geeft dat uiteraard reacties van mensen die om je heen lopen. Na 24 km was er een stuk waar het even best druk en smal was en daar kwam er een gat tussen ons te liggen. Ik besloot dat zo te laten en vanaf daar zijn we ieder apart verder gegaan. 

Na de Amstel komt het nog saaiere industrieterrein. Ook dat heb ik niet zo ervaren. Oké, er stond bijna geen publiek en veel was er niet te zien. Behalve voor Gerben dan, want die had op dit strategische punt zijn familie neergezet voor de mentale steun en de nodige gels en bars. Een emotioneel moment om iedereen zo bij elkaar te zien. Niet kort daarna kon hij op 30km ook nog een high five geven aan DJ Flyon (die we nog kennen van de Thof Corona Pub Quiz).  Maar voor je het weet ga je daarna ook weer echt de stad in. De verzorging was ook echt prima, om de 5 km water, maurtendrank en bananen. En 2 keer werden er gels uitgedeeld. 

Het loopt nog steeds lekker en heel stiekem ga ik al aan een mooie tijd denken. E gaat ook door me heen dat ik weet dat vooral de meiden me via de app volgen en dat die vast denken "wat is die moeder van ons aan het doen". Maar dat probeer ik ook heel snel weer uit mijn hoofd te zetten want de marathon gaat nu pas beginnen.

De laatste 10 km ben je weer in de stad en wat wel een beetje tegenviel, was dat er af en toe nog kleine 'klimmetjes' waren. Steeds een beetje omhoog en dan weer naar beneden. Op 37 km komt er een viaduct onder de Amstel door maar die was mij te steil en ben ik naar boven gaan wandelen. Het leek me beter m'n energie te sparen om daarna weer door te gaan. Gerben is hier wel blijven lopen wat hem later opbrak met een pijnlijke knie. Maar het einde kwam inzicht, nog een keer langs het rijksmuseum en linksaf het Vondelpark weer in. Daar was het inmiddels een stuk drukker dan vanmorgen. We werden flink aangemoedigd en dat geeft toch altijd weer een beetje energie om door te gaan. Het Vondelpark uit en daar kwamen de bordjes met nog 750 meter, 500 meter, bochtje om en daar was het stadion. Nog een blik op mijn horloge en toen ging het echt tot me doordringen dat ik hier gewoon weer een PR ging lopen. Nog 125 meter en daar was de finishboog. Tijdstop: 4.12.48 Wow, wat was ik blij, en als ik over de finish kom na een marathon komen er altijd tranen, maar nu kwamen er tranen in de overtreffende trap. Gelukkig zag ik Gerben al heel snel staan en kon ik mijn tranen over zijn schouder uitstorten. We hebben elkaar stevig geknuffeld en gecomplimenteerd met ons mooie resultaat. Gerben liep zijn 10e en laatste marathon in de mooie tijd van 4.11.30 en voor hem is de cirkel rond, zijn eerste en laatste marathon in Amsterdam. Voor mij smaakt het nog steeds naar meer dus dit was zeker niet de laatste. 

Na het in ontvangst nemen van onze mooie medaille zijn we met onze supporters nog ergens een welverdiend patatje gaan eten en een drankje gaan drinken. 

En zo zijn we weer een prachtige ervaring rijker want Amsterdam is niet saai maar gewoon heel leuk!!

Yvon