“Een kiep, een kiep, iek zoek een kiep!” Onze dierenvriend rende over het erf. Een soort Martin Gaus voor pluimvee.De geiten wilden dit jaar niet meewerken, de tractor was door de boer angstvallig achter slot en grendel gezet en zelfs het speelgoed van de kinderen was veilig opgeborgen dit weekend. Want die hardlopers uit Maasland kwamen weer! “Je hele terrein zo prikkelarm mogelijk maken”, had de plaatselijke veldwachter gezegd, nadat hij vorig jaar de schade had opgenomen. Maar ja, een heel kippenhok wegbergen werd wat te gek. Dus liepen de hennetjes nog nietsvermoedend in de ren.En het was die ochtend nog zo rustig begonnen. Ieder zocht een slaapplek, of in ieder geval een plek om de spullen neer te zetten. Of het vannacht nog slapen werd, zagen we later wel. Daarna een bakkie en in de hardloopkleren voor een tochtje door bos en hei. De tot in detail uitgezette route was een succes, de speciaal ingehuurde trainers waren top en de attracties onderweg tot in de puntjes verzorgd. Er waren paddestoelen geplant, roofdieren uitgezet, bomen ingekleurd en flink met dennenfris gespoten. Kortom we waanden ons helemaal in de natuur!

Daarna douchen en naar Ede voor het onderdeel cultuur. Dat bevond zich in het duister van de kelder van de plaatselijke coffeeshop. Vroeger noemden we het cowboytje spelen. Nu heet dat lasergamen. Voor deze nutteloze bezigheid bleken sommigen een buitensporig talent te hebben. Aan de wat ouderen, die toch hun sporen hadden verdiend in het toenmalig verzet, was deze nieuwerwetse flauwekul niet besteed. Vroeger, in onze schutterput, daar kwam het erop aan, hè JW.Van oorlog krijg je trek, dus terug in Otterloo stortten we ons op de eenvoudige doch voedzame maaltijd.Inmiddels waren zagen, boren, beitels en lasapparaten weer opgeborgen en was in de hoek van ons verblijf  “Verkades Discohoek” opgebouwd. Dit jaar inclusief rookkanon.

Maar eerst de traditionele spelletjes. Er werd gepokerd, gedropshot, gepest (was Matty goed in) en getafelvoetbald (was Roel niet zo goed in). De avond kwam op gang en sommigen waagden zich zelfs aan een flesje bier. Of het daardoor kwam of misschien door een gevoel van heimwee, maar plotseling begon iemand om een kiep te roepen. Daarna was deze dierenliefhebber geruime tijd onvindbaar, waarna hij plotseling de discohoek betrad met een verschrikt tokkende leghoen. We namen het zenuwachtige diertje liefdevol op in de dansende kring waarbij we wel de indruk hadden dat het eigenlijk van andere muziek hield. Nadat G.W. te M. nog even liet zien dol te zijn op kip (zie foto 43) mocht het beestje weer terug in het hok. Terug in de disco bleek dat behalve de volumeknop ook het rookkanon prima werkte. Dus laten we het erbij dat de avond verder voor velen wat mistig verliep maar de feestvreugde daarom niet minder groot was. Na een korte (tot zeer korte, tot zelfs geen) nachtrust was iedereen om 10 uur weer paraat voor het ontbijt met daarna een bike-en-run tocht door het park de Hoge Veluwe. Op een route waarbij zelfs een blinde, neurotische en halfdove kip nog niet zou verdwalen, presteerde groep 6 (we noemen geen namen) het om toch de weg kwijt te raken. Via enkele frauduleuze handelingen wist men toch nog bijtijds de kampeerboerderij te bereiken. Daarna nog even opruimen, schoonmaken en afbreken en het wederom zeer geslaagde trainingsweekend was alweer voorbij. Tot ons verdriet maar tot grote vreugde van het lokale pluimvee.

Leo