Zondag gingen we met een deel van de zondagmorgen marathontrainingsloopgroep in de Alblasserwaard een ronde van 33 kilometer lopen. Eigenlijk als afsluiting van de maanden lange trainingsmorgens. De zondagmorgen marathontraining loopgroep is eigenlijk een voortzetting van de lopers die in het najaar voor Linschoten en Etten-Leur trainden. Eigenlijk zijn zij gewoon elke zondag doorgegaan en hebben er mensen er bij aangesloten.
Enfin,afgelopen zondag vertrokken 7 lopers (Henry, Frans P., Marco, Paul, Theo, Jaap en ondergetekende Sandor) en 1 begeleider op de fiets (Dini) om 0830 uur bij de welbekende sporthal. Frans had de route uitgezet en die liep langs het cultureel erfgoed Kinderdijk. Om 9 uur waren we op een desolate parkeerplaats en we begonnen onder de te zeer bezielende leiding van Paul enorm abrupt met lopen.
De eerste 300 meter waren eigenlijk de mooiste van de gehele tocht. We liepen over onverharde paden door een bossage. Tevens voelde ik me nog 'goed' en 'fris'. De week daarvoor voelde ik met niet optimaal, tegen het zieke aan. Als Dini niet mee was gefietst, was ik zonder dit steunpunt waarschijnlijk niet eens mee gegaan.
Als snel na de 300 meter liepen over de ene polderweg naar de andere polderweg toe. Soms volledig wind
tegen en dan weer mee. Na die spreekwoordelijke 300 meter was het over en liep ik zuiver op karakter. Mijn lichaam had er niet zoveel zin (meer) in!
Op precies 15 km (Theo houdt die zaken goed bij) was de eerste echte ravitailleringspost. Dini had als extra bonus gels en repen met stimulerende middelen bij zich. Die stimulerende middelen werkten even bij mij en daarna werd ik persoonlijk gehaast door Frans.
Paul, u weet wel onze voorzitter, dé persoon dat het gedachtegoed van Thof actief en positief moet uitdragen, had ook nog een mooie frase. Er werd door de PR gevraagd om een stukje te schrijven voor de website. Daarop antwoordde Paul met de legendarische woorden "dat gaan we toch niet voor die PR doen, dat heeft helemaal geen waarde" (of iets van die strekking). We zullen die loze woorden maar aan zijn vermoeidheid wijten!
Bij kilometer 22 kwamen we bij Kinderdijk, waar Marco, die voor het eerst op deze historische plaats waar geschiedenis is geschreven kwam, zijn ogen uit keek. Ook de eerste bussen met Japanners waren al losgelaten. Theo was nog even galant om een foto voor ze te nemen, waarna hij direct achter een betonnen afsluiter van een sluis een grote boodschap ging doen. Als die Japanners daar maar geen foto van
gemaakt hebben!
Precies bij kilometer 28 hadden we nog een drinkpauze, waarna we naar het eindpunt snelden!
Na 3:06 uur en 33,4 kilometer kwamen we daar weer aan. Vermoeid, maar zeker blij.
Dit was de laatste lange duurloop. Volgende week wordt de halve nog gelopen en zondag nog
een 12 kilometer. Daarna gaan de lopers Utrecht, Rotterdam of Antwerpen lopen. Succes allemaal, en vooral Henry want die heeft voor een zeer zacht prijsje een startbewijs voor Rotterdam kunnen kopen. Dit ruikt enigszins naar fraude en wij hopen dat hij niet voor dat zachte prijsje een startbewijs van 2009 gaat krijgen!
